تاثیر نانورس و سازگارکنندگی پلی پروپیلن اکسیدشده در فاز محلول بر خواص مکانیکی و فیزیکی کامپوزیت الیاف چوب-پلی پروپیلن

استفاده از سازگارکننده های جدید برای تقویت چسبندگی میان فاز زمینه پلاستیکی و پرکننده سلولزی و همچنین نانوذرات برای بهبود خصوصیات فرآورده چوب پلاستیک همواره مورد توجه پژوهشگران بوده است. در این پژوهش، تاثیر ذرات نانورس و سازگارکنندگی پلی پروپیلن اکسیدشده در فاز محلول بر خواص مکانیکی و فیزیکی کامپوزیت حاصل از الیاف چوب پلی پروپیلن مطالعه شد. بدین منظور پلی پروپیلن در فاز محلول و به مدت چهار ساعت اکسید شد. سپس، پلی پروپیلن اکسیدشده به میزان 3 درصد همراه ذرات نانورس در سه سطح (0 و 2 و 4%) با الیاف چوب و پلی پروپیلن با نسبت های 50 به 50 در دستگاه مخلوط کن داخلی مخلوط و با پرس گرم به صفحه هایی در ابعاد cm32/0×15×15 تبدیل شد. خواص مکانیکی و فیزیکی تخته ها نظیر مقاومت کششی و خمشی، مدول الاستیسیته کششی و خمشی، مقاومت به ضربه بدون فاق، جذب آب، و واکشیدگی ضخامت کوتاه مدت مطابق آیین نامه های استاندارد ASTM آزمایش شد. نتایج نشان داد استفاده از سازگارکننده سبب بهبود خواص مکانیکی و فیزیکی کامپوزیت حاصل می شود. در صورتی که حضور ذرات نانورس در ترکیب کامپوزیت موجب بهبود خواص فیزیکی و مکانیکی به استثنای مقاومت به ضربه بدون فاق شد. همچنین بررسی نحوه پراکنش ذرات نانورس و ریخت شناسی کامپوزیت به کمک پراش اشعه ایکس و میکروسکوپ الکترونی نشان داد توزیع ذرات نانورس در زمینه پلیمری از نوع ساختار بین لایه ای است.