القای آپوپتوز در سلول های لوسمیک پرومیلوسیتی(NB4) توسط الیگونوکلئوتید ضد آنزیم تلومراز

به دلیل فعالیت بالای آنزیم تلومراز در تکثیر اغلب سرطان ها از جمله لوسمی پرومیلوسیتیکی حاد(APL)، مهار تلومراز روش مناسبی جهت درمان می باشد. در این مطالعه به بررسی اثر الیگونوکلئوتید ضد تلومراز بر روی القای مرگ سلولی و آپوپتوز سلول های NB4 پرداختیم.
در این مطالعه تجربی، به منظور بررسی اثر الیگونوکلئوتید آنتاگونیست تلومراز، سلول ها تحت دوزهای مختلف الیگونوکلئوتید قرار گرفتند. جهت بررسی اثر این دارو بر زند ه ما نی سلول ها، آزمایش MTT انجام شد و جهت بررسی مولکولی القای آپوپتوز، بیان ژن های دخیل در این روند به روش Real-Time PCR ارزیابی گردید.
الیگونوکلئوتید قادر به کاهش درصد زنده مانی و القای مرگ سلولی می باشد. تیمار سلول ها با الیگونوکلئوتید در غلظت های 5، 10، 20، 30 و 40 پیکومولار، به صورت وابسته به دوز پس از طی 48 ساعت باعث کاهش درصد زنده مانی سلول ها و مرگ سلولی گردید. شایان ذکر است میانگین درصد زنده مانی در غلظت 40 پیکومولار، 64% بود، در حالی که این درصد در تیمار سلول ها با الیگونوکلئوتید کنترل 94% می باشد. علاوه بر این، نتایج حاصل از این تحقیق نشان می دهد که مرگ سلولی القا شده با این الیگونوکلئوتید با افزایش بیان ژن Bax و کاهش بیان 2Bcl- همراه می باشد.
با توجه به طول تلومر کوتاه و فعالیت بالای آنزیم تلومراز در بیماران APL و همچنین اثربخشی الیگونوکلئوتید در القای مرگ سلولی در سلول های پرومیلوسیتیک NB4، می توان درمان های مبتنی بر استراتژی مهار آنزیم تلومراز را به عنوان راه کار مناسب در این بیماران مدنظر قرار داد.