اثر حاد تمرین دوره ای شدید بر سطوح سرمی تستوسترون، کورتیزول، و نسبت سطح تستوسترون به کورتیزول در کودکان چاق و دارای اضافه وزن تمرین نکرده و تمرین کرده

تستوسترون و کورتیزول به عنوان هورمون های آنابولیک و کاتابولیک پذیرفته شده اند و به طور وسیعی در اضافه وزن تحت تاثیر قرار می گیرند؛ هم چنین عوامل موثری در مدیریت و درمان چاقی و اضافه وزن هستند. بنابراین، این مطالعه با هدف بررسی اثر حاد تمرین دوره ای شدید بر سطوح سرمی تستوسترون، کورتیزول، و نسبت تستوسترون به کورتیزول در کودکان چاق و دارای اضافه وزنی که تمرین نکرده اند و هم چنین گروهی که تمرین کرده اند، انجام شد.
20 آزمودنی (9 تا 12 سال) چاق و دارای اضافه وزن به صورت تصادفی به دو گروه تمرین دوره ای شدید و شاهد تقسیم شدند. جلسه توجیهی آموزشی جهت آشنایی آزمودنی ها با پروتکل تمرین و اندازه گیری حداکثر سرعت هوازی و شاخص های آنتروپومتریکی آن ها، برگزار شد. 48 ساعت پس از جلسه توجیهی، یک مرحله تمرین دوره ای شدید توسط آزمودنی های تمرین نکرده گروه مداخله اجرا شد. سپس آزمودنی های گروه مداخله سه جلسه در هفته با شدت 100 تا 110 درصد حداکثر سرعت هوازی، به مدت دوازده هفته به تمرین پرداختند. با توجه به این که آزمودنی های گروه مداخله پس از دوازده هفته تمرین دوره ای منظم به عنوان تمرین کرده محسوب شدند؛ برای بررسی اثر حاد تمرین دوره ای در کودکان تمرین کرده نیز یک مرحله تمرین دوره ای شدید برگزار شد. سطوح سرمی کورتیزول و تستوسترون پیش و بلافاصله پس از انجام تمرین دوره ای در حالت ناشتا اندازه گیری شد. حداکثر سرعت هوازی آزمودنی ها با استفاده از آزمون 20 متر رفت و برگشت محاسبه شد.
افزایش سطوح سرمی تستوسترون در هر دو مرحله حاد نشان داده شد؛ این افزایش در مرحله ی اول معنی دار نبود، اما در مرحله ی دوم معنی دار بود. کورتیزول نیز در هر دو مرحله ی حاد به طور معنی داری افزایش یافت، اما نسبت تستوسترون به کورتیزول در هر دو مرحله ی حاد به طور معنی داری کاهش یافت.
با توجه به یافته های به دست آمده می توان از تمرین دوره ای شدید به عنوان روشی جهت بهبود برخی شاخص های مرتبط با ارتقای سلامت کودکان چاق و دارای اضافه وزن استفاده کرد و آن را به عنوان روشی ایمن و مفرح، همراه با سرگرمی های گوناگون برای آن ها در نظر گرفت.