تاثیر مصرف ال کارنیتین و ده هفته تمرین هوازی منتخب روی سطوح سرمی CRP در موش های دیابتی شده با استرپتوزوتوسین

عوارض قلبی و عروقی علت اصلی ناتوانی و مرگ و میر در مبتلایان به دیابت شیرین قلمداد می شوند. نقش غلظت سرمی بالای نشانگرهای التهابی به ویژه پروتئین واکنش دهنده ی C (CRP) در پیش بینی و پاتوژنز عوارض قلبی و عروقی دیابت نوع 1 اثبات شده است. هدف مطالعه ی حاضر بررسی اثر ده هفته مکمل یاری با ال کارنیتین و تمرین هوازی بر سطوح سرمی CRP در مو ش های دیابتی شده با استرپتوزوتوسین بود.
موش های صحرایی نر از نژاد ویستار (به تعداد 36 سر) در محدوده ی وزنی 10±230 گرم، به طور تصادفی به 6 گروه (هر گروه شامل 6 سر) شامل گروه سالم، دیابتی پیش آزمون، دیابتی شاهد، دیابتی تمرین هوازی، دیابتی مکمل خوراکی ال کارنیتین، و دیابتی ورزش هوازی+مکمل خوراکی ال کارنیتین تقسیم شدند. القای دیابت در گروه های دیابتی توسط استرپتوزوسین انجام شد. در پایان مداخلات، نمونه های خونی برای تعیین سطوح سرمی CRP جمع آوری شدند. داده ها با آزمون آنالیز واریانس یک سویه و آزمون تعقیبی توکی با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 20 تحلیل شدند؛ مقادیر P کوچکتر از 05/0 (05/0>P) معنی دار در نظر گرفته شد.
مکمل یاری با ال کارنیتین در گروه دیابتی مکمل، کاهش معنی داری در سطوح سرمی CRP در مقایسه با گروه شاهد ایجاد نکرد (078/0P=)، ولی شیب افزایش آن را کاهش داد. هم چنین کاهش معنی دار CRP سرمی در گروه تمرین (00021/0P=) و گروه تمرین + مکمل یاری (0001/0P<) مشاهده شد، ولیکن درصد تغییرات CRP در گروه تمرین+مکمل یاری بیشتر بود.
نتایج مطالعه ی حاضرنشان می دهد که تمرین هوازی می تواند سطوح سرمی CRP را در موش های دیابتی شده با استرپتوزوتوسین کاهش دهد، و استفاده از مکمل یاری با ال کارنیتین در کنار آن می تواند منجر به اثرات سودمند بیشتری شود.