عفونت تجربی بلدرچین ژاپنی با ویروس آنفلوانزای کم حدت پرندگان (H9N2)

به منظور مطالعه نشانه های بالینی، میزان مرگ و میر، پاسخ های سرولوژی و دفع ویروس در بلدرچین های آلوده با ویروس های آنفلوانزای پرندگان با بیماری زایی کم (LPAI) H9N2، یک صد بلدرچین ژاپنی به طور تصادفی به 4 گروه تقسیم و بلدرچین های گروه 1 و 3 در 9 روزگی با واکسن کشته آنفلوانزای پرندگان H9N2 واکسینه شدند. بلدرچین های گروه 1 و 2 با ml1 /0 مایع آلانتوئیک ELD505 /5 10×5 ویروس های آنفلوانزای کم حدت پرندگانH9N2 (LPAI) A/Chicken/Iran/772 /99(H9N2) جداسازی شده از جوجه، آلوده شدند. بلدرچین های گروه 4 به عنوان گروه کنترل بدون واکسن و آلودگی نگه داری شدند. در روزهای 1، 2، 3 و 10 بعد از آلودگی، 4 بلدرچین از هر گروه به طور تصادفی جدا و پس از آسان کشی، نای، ریه، لوزه ی سکومی و پانکراس هر کدام جهت ردیابی ویروس در میکروتیوپ های استریل جمع آوری گردید. RNA از نمونه های بافتی اسخراج و با استفاده از پرایمرهای اختصاصی در معرض RT-PCR قرار گرفتند. نمونه های خون در 8، 31و 48 روزگی جمع آوری و عیار پادتن سرم خون ضد بیماری آنفلوانزا به وسیله آزمایش مهارکننده هماگلوتیناسیون( HI ) با HA4 آنتی ژن آنفلوانزا اندازه گیری شد. اطلاعات جمع آوری شده با برنامه نرم افزاری SPSS 16 آنالیز گردید. نتایج مطالعه حاضر نشان داد بلدرچین نقش کلیدی در سیر تکاملی AIV به عنوان میزبان واسط دارد و ویروس های آنفلوانزا در بلدرچین توانایی تکثیر و انتقال به گونه های حیوانی دیگر را پیدا می کنند و واکسن کشته روغنی نمی تواند از آلودگی بلدرچین و تکثیر ویروس آنفلوانزای پرندگان با بیماری زایی کم H9N2 محافظت کند.