تفسیر فابریک های مغناطیسی مبتنی بر تغییرات ناهمسانگردی پذیرفتاری مغناطیسی در توده گرانیتوییدی بویین- میاندشت
توده گرانیتوییدی بویین- میاندشت با گستردگی تقریبی 40 کیلومتر مربع در شمال جاده بویین میاندشت- الیگودرز، به درون سنگ های متاپلیتی درجه پایین تا متوسط (با سن دگرگونی ژوراسیم میانی و سن سنگ های مادر اواخر تریاس-اوایل ژوراسیک) پهنه سنندج - سیرجان نفوذ کرده است. این توده نفوذی دارای ترکیب آلکالی فلدسپارگرانیت تا لوکوگرانیت است. برای اولین بار مطالعه ناهمسانگردی پذیرفتاری مغناطیسی این توده، در 65 ایستگاه و با استفاده از 225 مغزه جهت دار بررسی شد. بر پایه مقادیر پذیرفتاری مغناطیسی اندازه گیری شده، مقدار Km بر حسب SIμ برای آلکالی فلدسپار گرانیت ها، گرانیت های ریزدانه، گرانیت های درشت دانه، و لوکوگرانیت ها به ترتیب برابر است با 158، 120، 166 و 34. مقدار Km برای ترکیب چیره این توده کمتر از SIμ 500 است که این توده را در گروه گرانیتوییدهای پارامغناطیس قرار می دهد. بیوتیت مهم ترین حامل رفتار مغناطیسی در سنگ های مورد نظر است. دامنه تغییرات ناهمسانگردی مغناطیسی (P) بر حسب درصد در این توده میان 1 تا 15 متغیر است. آلکالی فلدسپار گرانیت ها دارای بیشترین مقادیر P هستند. میان شدت دگرشکلی و ناهمسانگردی پذیرفتاری مغناطیسی تقریبا ارتباط مستقیم و مثبتی وجود دارد. میزان تغییرات متغیر شکل (T) میان 43/0- تا 85/0 است و حدود 75 درصد از نمونه ها دارای T مثبت هستند. این امر نشان از آن دارد که بیضوی های مغناطیسی غالبا کلوچه ای شکل هستند و شواهد صحرایی نیز این امر را تایید می کند.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.