ارزیابی و دقت سنجی روش های درون یابی مکانی در برآورد نیازهای گرمایشی و سرمایشی ایران

امروزه با توجه به اهمیت مباحث مربوط به الگوها و روش های بهینه سازی مصرف انرژی، شناسایی عوامل تاثیرگذار بر مصرف انرژی از مهمترین رویکردهای رشته های مرتبط با علوم محیطی می باشد. هدف این تحقیق، گزینش بهترین روش درون یابی برای پهنه بندی نیازهای گرمایشی و سرمایشی ایران به عنوان شاخص اقلیمی معرف پتانسیل مصرف انرژی هر منطقه است. در این راستا ابتدا با استفاده از داده های درجه روزهای گرم و سرد30ایستگاه همدیدمراکز استان های کشور، در دوره آماری 1965-2005از طریق به کارگیری روشارزیابی متقابل موجود در ابزار زمین آمار سامانه اطلاعات جغرافیایی، اقدام به مقایسه 3 مدل درون یاب اسپیلاین کششی، کریجینگ معمولی با نیم تغییرنمای کروی و وزن دهی عکس فاصله با توان وزنی 2 و دخالت 8 همسایه نزدیک، گردید. از طریق تحلیل شاخص های دقت سنجی مقادیر میانگین خطای مطلق، میانگین خطای اریب و ریشه مربع میانگین خطاها و در نهایت شاخص قابلیت پذیرش ویلموت و ضریب تعیین، به مقایسه و دقت سنجی 3 روش درون یابی مذکور در تخمین نیازهای گرمایشی و سرمایشیایران پرداخته شد. نتایج تحقیق گویای آن بود اولا همه مدل ها در تخمین نیازهای گرمایشی دچار خطای بیش برآورد و در تخمین نیازهای سرمایشی دچار خطای کم برآورد شدند. مدل اسپیلاین برای برآورد روند های کلی متغیر مورد نظر مانند میانگین کل، نسبت به دو مدل دیگر به مقدار واقعی بسیار نزدیکتر بود. اما از لحاظ دقت برآورد فضایی و ساختار فضایی و جزییات تغییرات مکانی نیازهای سرمایشی و گرمایشی مدل زمین آماریکریجینگ معمولی با نیم تغییرنمای کروی به عنوان مدل بهینه درون یابی این متغیر اقلیمی انتخاب شد. خروجی کار می تواند در شناسایی مناطق مختلف کشور از لحاظ نیازهای گرمایشی و سرمایشی به عنوان شاخص اقلیمی معرف پتانسیل مصرف انرژی در راستای اصل 19 مقررات ملی ساختمان و مسکن بسیار مفید واقع شود.