شاخص های توسعه کشور مصر دوره انقلاب ژانویه 2011

بررسی عمیق تحولات اخیر مصر در واژگونی رژیم حسنی مبارک و دولت انتخابی پس از انقلاب ، نشان می دهد که جنبش های اخیر این کشور نیازمند ارائه تحلیلی بر مبنای توسعه اقتصادی سیاسی است. جهت گیری خاص مردم مصر در انقلاب، نه صرفا برای آزادی بیشتر و نه اندک گرایشی برای برپاساختن خیمه دمکراسی به سبک و سیاق غرب بود، بلکه تنها، ناتوانی دولت در بخش مطالبات اقتصادی را دربرمی گیرد. براساس دیدگاه نظریه پرداز توسعه، والت ویتمن روستو ، کشورها ازطریق یک مسیر توسعه اقتصادی به صورت خطی به سوی پیشرفت سوق می یابند. نظریه توسعه اقتصادی وی پنج مرحله را شامل می شود که کشورها با گذراندن چنین مسیری می توانند به توسعه اقتصادی دست یابند. در این مسیر، سرمایه گذاری خارجی ، مصرف و گرایش های اجتماعی هر جامعه می تواند این روند را شدت و ضعف بخشد. مراحل توسعه اقتصادی ممکن است از کشوری به کشور، حتی از منطقه ای به منطقه، متفاوت باشد. ازاین رو، با بررسی شاخص های توسعه مصر، متوجه می شویم که طبق نظریه روستو ، مصر در مرحله بلوغ دچار بحران می گردد و نه تنها نمی تواند این بحران را برطرف کند و به مرحله تولید انبوه برسد، بلکه با انقلاب اجتماعی سیاسی و اقتصادی مواجه می گردد.