اثر دو هفته همزمانی تمرین و آزمون بر شاخص های التهابی و عملکرد قدرتی مردان ورزشکار

مسابقه در صبح هنگام ورزشکاران را با مشکل افزایش حساسیت به عفونت و التهاب مواجه می سازد. بدین منظور هدف این پژوهش بررسی تاثیر یک برنامه ی تمرینی دو هفته ای (ویژه ی قدرت) و همزمانی یا عدم همزمانی زمان تمرین(صبح یا عصر) با زمان آزمون (صبح) بر سطوح اینترلوکین-17 و کورتیزول سرم و عملکرد ورزشکاران مرد می باشد.

در یک مطالعه شبه تجربی، 14 مرد ورزشکار به صورت هدفمند انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه همسان قرار گرفتند: گروه صبح (7 =n و زمان تمرین =9 صبح) و گروه عصر (7 =n و زمان تمرین=18عصر). آزمودنی ها به مدت 2 هفته تحت یک برنامه تمرین قدرتی ویژه با شدت انقباضی معین قرار گرفتند. نمونه های خونی آزمودنی ها 24 ساعت قبل از اولین جلسه تمرینی در حالت پایه و بلافاصله پس از آزمون یک جلسه تمرین قدرتی در ساعت 9 صبح و 48 ساعت پس از آخرین جلسه ی تمرینی (بلافاصله بعد از آزمون یک جلسه تمرین قدرتی)، جهت ارزیابی مقادیر اینترلوکین-17 و کورتیزول گرفته شد. برای اندازه گیری متغیرهای وابسته، آزمودنی ها 2 ساعت قبل از اجرای آزمون صبحانه استاندارد خوردند و یک تکرار بیشینه آزمودنی ها در جلسه ای مجزا قبل و بعد از دو هفته در حرکات موردنظر محاسبه شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر، تی تست مستقل، تی تست زوجی و کوواریانس استفاده شد.

نتایج این پژوهش نشان داد که دو هفته سازگاری (همزمانی و عدم همزمانی زمان تمرین با زمان آزمون)، موجب افزایش معنی دار در عملکرد قدرتی حرکت پرس سینه در گروه صبح شد (05/0>P)، اما در سایر حرکات قدرتی علی رغم افزایش معنی دار درون گروهی در قدرت بیشینه در تمامی حرکات، تغییر معنی داری در مقایسه عملکرد قدرتی دو گروه در پس آزمون مشاهده نشد (05/0<P). همچنین مقایسه مقادیر اینترلوکین-17 (381/0=P) و کورتیزول سرم (146/0=P) دو گروه در پس آزمون تفاوت معنی داری نداشت (05/0<P).

به نظر می رسد دو هفته همزمانی یا عدم همزمانی زمان تمرین با زمان آزمون، ضمن بی تاثیر بودن بر فاکتورهای التهابی، موجب بهبود قدرت عضلانی (پرس سینه) شد.