سنتز و شناسایی کوپلیمر دوقطعه ای پلی(وینیل استات)-قطعه-پلی(دی متیل سیلوکسان) به روش پلیمرشدن رادیکالی انتقال ید

از میان روش های پلیمرشدن رادیکالی کنترل شده، پلیمرشدن رادیکالی انتقال ید به عنوان روشی آسان، کارآمد و قوی معرفی شده است که برای گستره وسیعی از مونومرهاا قابل استفاده بوده و با هر دو محیط همگن و ناهمگن نیز سازگار است. پلیمرشدن رادیکالی انتقال ید مونومر وینیل استات (VAc) در مجاورت 2و׳2-آزوبیس ایزوبوتیرو نیتریل (AIBN) به عنوان آغازگر و پلی(دی متیل سیلوکسان) ω–یددار (PDMS-I) به عنوان عامل انتقال درشت مولکول با وزن مولکولی متوسط عددی 5029 گرم بر مول و شاخص چندتوزیعی 23/1 در دمای 80 درجه سانتی گراد و حالت توده انجام شد. پلی(دی متیل سیلوکسان) ω–یددار به عنوان عامل انتقال درشت مولکول از برم دار و سپس یددارکردن پلی(دی متیل سیلوکسان) ω– هیدروکسیل سنتز شد. تشکیل کوپلیمر دو قطعه ای پلی(وینیل استات)-قطعه-پلی(دی متیل سیلوکسان) (PDMS-b-PVAc) با وزن مولکولی متوسط عددی 19620 گرم بر مول و توزیع وزن مولکولی 53/1 با استفاده از فنون طیف سنجی رزونانس مغناطیسی هسته پروتون (1H NMR) و رنگ نگاری ژل تراوایی (GPC) تایید شد. تطابق خوب میان وزن مولکولی نظری محاسبه شده و وزن مولکولی به دست آمده از طیف سنجی رزونانس مغناطیسی پروتون و رنگ نگاری ژل تراوایی مشاهده شد که حاکی از مصرف کامل عامل انتقال درشت مولکول و عدم شرکت ناخالصی های همراه پلی(دی متیل سیلوکسان) است. بررسی انتهای زنجیر به کمک طیف سنجی رزونانس مغناطیسی هسته پروتون بررسی و مشخص شد، تعداد شایان توجهی از زنجیرها با انتهای معکوس در پایان واکنش وجود دارند. افزون بر این، تشکیل چند محصول جانبی با تخریب انتهای عامل دار زنجیر نیز مشاهده شد.