پیشگویی کننده های رفتارهای پیشگیری کننده از تب کریمه کنگو در دامداران زابل بر اساس الگوی اعتقاد بهداشتی

بیماری تب خونریزی دهنده کنگو یک بیماری ویروسی مشترک بین انسان و حیوان است که به وسیله کنه منتقل می شود. تعیین پیشگویی کننده های رفتارهای پیشگیری کننده از تب کنگو و تدوین مداخلات آموزشی ساختارمند نقش مهمی در ارتقای سلامت به ویژه دامداران و خانواده های آن ها دارد. هدف این مطالعه تعیین پیش بین های رفتارهای پیشگیری از بیماری در دامداران زابل است.
در این مطالعه مقطعی از نوع توصیفی – تحلیلی بود؛ که 200 نفر از دامداران به وسیله نمونه گیری تصادفی چندمرحله ای به عنوان نمونه انتخاب شده بودند. داده ها به وسیله پرسشنامه چندبخشی بر اساس سازه های الگوی اعتقاد بهداشتی گردآوری شد. روایی و پایایی آن به وسیله متخصصان و آزمون آلفای کرونباخ (0/72=α) تایید شد. داده ها توسط SPSS 16 و با کمک آمار توصیفی و تحلیلی (درصد، میانگین، آزمون کای اسکوئر، آزمون ضریب همبستگی پیرسون و آزمون ضریب رگرسیون خطی) مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت.
از بین افراد موردپژوهش 91/5 % مرد، 46/5 % بی سواد و 31/5% کشاورز بودند و بیش از 50% آن ها در گذشته دام ذبح کرده بودند. یافته ها نیز نشان داد که رفتارهای پیشگیری از بیماری تب کنگو با سازه های منافع درک شده و خودکارآمدی درک شده رابطه مثبت معنادار داشتند. بر اساس آزمون رگرسیون خطی نیز خودکارآمدی درک شده قادر به پیش بینی 11% رفتارهای پیشگیری کننده از تب کنگو در دامداران بود.
حفظ و ارتقای سلامت دامداران در برابر خطرات بیماری تب کنگو در مناطق گرمسیر به ویژه منطقه سیستان در استان سیستان و بلوچستان یک اولویت آموزشی بوده و مداخلات آموزشی مبتنی بر الگوی اعتقاد بهداشتی باید با تاکید بر دو سازه حساسیت و خودکارآمدی درک شده اجرا گردند.