مقایسه رادیوگرافی پانورامیک دیجیتال و رادیوگرافی بایت وینگ در تشخیص پوسیدگی های پروگزیمال دندان های مولر

با ظهور رادیوگرافی دیجیتال، این روش به طور گسترده در مورد رادیوگرافی های پانورامیک به کار گرفته شده . هدف از این مطالعه بررسی دقت رادیوگرافی پانورامیک دیجیتال و رادیوگرافی بایت وینگ در تشخیص پوسیدگی های پروگزیمال بود
در این مطالعه تحلیلی، رادیوگرافی پانورامیک و بایت وینگ 50 بیمار مورد استفاده قرار گرفت. رادیوگرافی ها از نظر وجود پوسیدگی های پروگزیمال مینایی و یک سوم خارجی عاج در ناحیه مولر ها توسط دو مشاهده گر ارزیابی شدند. برای بررسی توافق درون مشاهده گر و توافق بین مشاهده گرها از آزمون Cronbach''s alpha استفاده شد و دقت تشخیصی هر روش توسط آزمون ROC (Receiver Operating Characteristic) بررسی شد. (α = 0/05)
توافق درون مشاهده گر و بین مشاهده گر ها بالا بود. میانگین سطح زیر منحنی برای رادیوگرافی پانورامیک و بایت وینگ به ترتیب 0/978 و 0/952 بود. میانگین سطح زیر منحنی در مورد دو روش تصویر برداری اختلاف آماری معنی داری نشان نداد. (p value = 0/001)
دقت رادیوگرافی پانورامیک دیجیتال در ارزیابی پوسیدگی پروگزیمال ناحیه مولرها مانند رادیوگرافی بایت وینگ بود.