عوامل مرتبط با رضایت زناشویی در پرستاران

رضایت زناشویی مولفه ای مهم است که به زندگی مشترک معنی می بخشد. افزایش رضایت زناشویی باعث افزایش سلامت جسمی، روانی، پیشرفت اقتصادی، رضایت شغلی و رضایت از کل زندگی می شود و با توجه به این که پرستاران به سبب رویارویی با عوامل تنش زای مختلف در محل کار در معرض مستقیم و غیرمستقیم آسیب های جسمی و روانشناختی متعدد قرار دارند تعیین رضایت زناشویی و عوامل مرتبط به آن می تواند در ارتقا و بهره وری این نیروی سترگ انسانی مهم باشد..
بررسی عوامل مرتبط با رضایت زناشویی پرستاران شاغل در مراکز آموزشی- درمانی شهر رشت
نمونه گیری در سال1391 از 500 پرستار متاهل شاغل در 8 مرکز آموزشی درمانی شهر رشت به روش تصادفی طبقه ای انجام شد. اطلاعات باپرسشنامه رضایت زناشویی اینریچ و پرسشنامه عوامل فردی- اجتماعی گرد آوری شد و با استفاده از شاخص های آمار توصیفی و آزمون های آمار استنباطی (آزمون پیرسون، آزمون آنالیز واریانس یک طرفه، آزمون تی مستقل) تجزیه و تحلیل شد.
بیشتر واحدهای مورد پژوهش (6/61%) رضایت زناشویی نسبی داشتند. بین میزان رضایت زناشویی با سن (002/0P=)، سن همسر (001/0P=)، پیشینه کار (0001/0P=)، تعداد فرزندان (001/0P=)، میزان درآمد (002/0P=)، بخش محل خدمت (0001/0P=)، نوبت کاری (003/0P=) و وضعیت استخدامی (0001/0P=) ارتباط آماری معنی دار وجود داشت.
یافته های این مطالعه نشانگر نسبی بودن رضایت زناشویی پرستاران و تاثیر نوبت کاری به عنوان یک متغیر تاثیر گذار بر آن بوده است. با توجه به اهمیت نگهداری کانون خانواده به نظر می رسد باید راه کارهایی برای ارتقای رضایت زناشویی ارائه داده و با در نظر گرفتن مسایل مربوطه سختی های شغلی آنان نیز بر داشته شود.