بررسی عوامل موثر بر سطح اجتماعی شدن حرفه ای پرستاران بالینی

اجتماعی شدن حرفه ای فرایندی است که پرستار در آن ارزش ها، نگرش ها و دانش کسب شده در محیط آموزشی را با شرایط سازمانی تلفیق نموده و با آن سازگار شود. . این فرایند، متاثر از عوامل فردی، سازمانی و موقعیتی است، لذا این مطالعه با هدف بررسی عوامل موثر بر سطح اجتماعی شدن حرفه ای پرستاران بالینی انجام شده است.
این مطالعه مقطعی از نوع تحلیلی است. بترتیب 300 و 200پرستار شاغل در بیمارستان های آموزشی تهران و شهرکرد، در سال 1393 به روش نمونه گیری در دسترس در مطالعه شرکت داشتند. جمع آوری داده ها ا استفاده با استفاده از پرسشنامه پژوهشگر ساخته روا و پایای دو قسمتی؛ بخش اول اطلاعات جمعیت شناختی و بخش دوم اطلاعات مربوط به سطح اجتماعی شدن حرفه ای و ابعاد آن صورت گرفت. یافته ها با کمک شاخص های آمار توصیفی و آزمون تی مستقل، کای دو تحت نرم افزار آماری SPSS نسخه 18تجزیه و تحلیل گردید.
نتایج نشان داد از بین عوامل موثر بر سطح اجتماعی شدن حرفه ای با جنسیت و محل اشتغال رابطه معنا دار وجود دارد (p=0.01). در بین ابعاد اجتماعی شدن حرفه ای، تعهد حرفه ای وتعلق حرفه ای و جنسیت، از نظر اماری معنی دار بودند(p<0.05) و بر مبنای محل اشتغال، درابعاد استقلال حرفه ای و شایستگی حرفه ای تفاوت آماری معنی دار مشاهده شد(p<0.05)، در حالی که بین سایر عوامل دموگرافیک از قبیل وضعیت تاهل ،سن ، محل تحصیل، داشتن الگوی کاری و غیره با اجتماعی شدن حرفه ای تفاوت آماری معناداری مشاهده نگردید.
بنظر می رسد قالب زنانه حرفه پرستاری از عوامل تاثیر گذار بر سطح اجتماعی شدن حرفه ای باشد. همچنین اشتغال در شهرهای بزرگتر امکان کسب تجربه و تمرین مهارت های بالینی بیشتر را برای پرستاران فراهم می کند.