تاثیر زمان برداشت بر برخی فلاونوئیدها در بافت های مختلف میوه بالغ ارقام تجاری پرتقال

به منظور بررسی تاثیر زمان برداشت بر مقدار برخی فلاونوئیدها در بافت های مختلف میوه ارقام پرتقال، آزمایشی به صورت طرح اسپلیت پلات (کرت های خردشده) در زمان بر پایه کاملا تصادفی در سه تکرار در دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان در سال 88-1387 انجام گرفت. در این طرح، فاکتور اصلی شامل بافت های مختلف میوه (برون بر، میان بر و درون بر) و فاکتور فرعی شامل میوه های بالغ چهار رقم پرتقال (‘تامسون ناول’، ‘واشنگتن ناول‘، ‘سانگین’ و ‘لبنانی’) در هفت مرحله زمان برداشت (به فاصله هر 15 روز از اول آبان) بود. براساس نتایج، زمان برداشت بر کلیه متغیرهای اندازه گیری شده اثر معنادار داشت، به طوری که وزن خشک میوه با گذشت زمان (برداشت ششم) افزایش یافت و مواد جامد محلول نیز در این مرحله بیشتر از زمان های دیگر برداشت (81/11 درصد) تولید شد. بیشترین مقدار نارنجین (3/435 میلی گرم در لیتر) در بافت آلبیدو در مرحله سوم برداشت مشاهده شد که با برداشت مرحله پنجم (بافت برون بر) و ششم (بافت میان بر) اختلاف معناداری نداشت و کمترین مقدار آن (6/87 میلی گرم در لیتر) در درون بر میوه در مرحله چهارم برداشت، تولید شد. حداکثر مقدار هسپریدین (1/219 میلی گرم در لیتر) در مرحله ششم برداشت در بافت برون بر تولید شد. نوع رقم بر مقدار نارنجین و هسپریدین تاثیر معنادار داشت که در بین ارقام بیشترین مقدار نارنجین و هسپریدین به ترتیب 6/573 و4/272 میلی گرم در لیتر در پرتقال تامسون در مرحله ششم برداشت استخراج شد.