گزارش مورد: رهایی مادر باردار مبتلا به آمبولی ریه از مرگ، به دنبال خونریزی وسیع ناشی از جفت پرکرتا با تهاجم به مثانه

با پیشرفت علم پزشکی، کاهش قابل ملاحظه ای در بروز عوارض و مرگ و میر ناشی از بیماری های زنان ایجاد شده است. خونریزی، هنوز علت عمده ی مرگ و میر مادر به دنبال انجام عمل جراحی سزارین و نیز علت نیمی از موارد مرگ پس از زایمان می باشد.
معرفی بیمار: خانم باردار 37 ساله، 37 هفته، با سابقه ی دو بار سزارین، دو بار کورتاژ و جفت اکرتا که تحت درمان آمبولی ریه بود و قبل از عمل، اکوکاردیوگرافی شد و پرفشاری شریان ریوی برایش مطرح شده بود، به صورت اورژانسی جهت سزارین به اتاق عمل آورده شد. پس از تولد نوزاد، به علت وجود جفت پرکرتا و داروهای ضد انعقادی که به دلیل آمبولی در طول بارداری مصرف می نمود، دچار خونریزی فوق العاده شدید و غیر قابل کنترل گردید. بیمار هیسترکتومی شد و قسمتی از مثانه خارج گردید و به علت تهاجم جفت به لگن و مثانه، شریان هیپوگاستریک مسدود گردید، اما تراوش منتشر (Oozing) به وجود آمده در محل عمل، متوقف نشد. به همین دلیل، دو عدد درن بزرگ GP تعبیه گردید و شکم بسته شد. خون، مایعات و فرآورده های خونی با شدت و سرعت بیشتری تجویز گردید. با توجه به عوارض ناشی از اختلال انعقاد خون ترقیقی (Dilutional coagulopathy) احتمالی و انتقال خون گسترده (Massive transfusion)، بیمار دچار انعقاد داخل عروقی منتشر شد. بیمار در خاتمه ی عمل، دچار ایست قلبی گردید و پس از احیای قلبی- ریوی، ضربان قلب وی به حالت عادی برگشت و علایم حیاتی بیمار پایدار گردید. بیمار با حفظ لوله ی تراشه و تعبیه ی دستگاه ونتیلاتور، در بخش مراقبت های ویژه بستری شد. یک هفته بعد، بیمار دچار سندرم دیسترس تنفسی حاد گردید و در انتهای هفته ی دوم، دستگاه ونتیلاتور با موفقیت جدا و لوله ی تراشه خارج گردید. بیمار 21 روز بعد، با سلامت کامل ترخیص گردید.
در اعمال جراحی مانند جفت پرکرتا که با خونریزی شدید همراه است، جهت ثبات علایم حیاتی، لازم است به سرعت خون و مایعات زیاد تجویز گردد و پس از تثبیت نسبی علایم حیاتی، تجویز کریستالوئیدها محدود شود و فشار سیستول بین 100-70 میلی متر جیوه حفظ گردد تا بیمار، دچار عوارض ناشی از اختلال انعقاد خون ترقیقی احتمالی و انتقال خون گسترده نشود.