تاثیر استروژن درمانی بر اختلال عملکرد شناختی ناشی از تخریب هسته ی قاعده ای مگنوسلولاریس: مدل حیوانی بیماری آلزایمر

عملکردهای شناختی با افزایش سن و به مرور زمان کاهش می یابد که شاید به خاطر نقص عملکرد کولینرژیک در قاعده ی مغز جلویی باشد. با توجه به اهمیت فیزیولوژیک تاثیر سریع استروژن، این تحقیق با هدف ارزیابی اثر 17-β استرادیول بر تخریب دو طرفه ی هسته ی قاعده ای مگنوسلولاریس مو ش های صحرایی نر بالغ مدل بیماری آلزایمر انجام شد.
در این مطالعه، 40 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار (Wistar) به شش گروه هشت تایی تقسیم شدند. گروه شاهد (دست نخورده)، گروه تخریب Nucleus basalis of meynert (NBM) (تخریب دو طرفه ی هسته ی قاعده ای مگنوسلولاریس با القای جریان الکتریکی 2 میلی آمپر به مدت 15 ثانیه)، گروه شاهد تخریب (ورود الکترود به هسته ی NBM بدون القای جریان الکتریکی)، گروه استروژن (تخریب NBM + 45 میکروگرم بر کیلوگرم 17-β استرادیول)، گروه روغن کنجد (تخریب NBM + 200 میکرولیتر روغن کنجد). در آزمون های اکتساب و یادآوری دستگاه ماز شعاعی هشت بازویی، الگوهای ورود به بازوها در هر گروه برای محاسبه ی انتخاب های درست، خطاهای حافظه ی کارکردی، خطاهای حافظه ی مرجع و زمان سپری شده در نظر گرفته شد.
تخریب دو طرفه ی هسته ی NBM، کاهش حافظه ی فضایی در آزمون اکتساب را به شکل افزایش معنی داری در خطای حافظه ی کارکردی و مرجع (001/0 > P) و همچنین کاهش این عملکردها در آزمون یادآوری (001/0 > P) را نسبت به گروه شاهد تخریب نشان داد. تزریق 17-β استرادیول (45 میکروگرم برکیلوگرم) بعد از تخریب NBM، پارامترهای خطاهای حافظه ی فضایی را در دو آزمون اکتساب و یادآوری نسبت به گروه شاهد تخریب بهبود بخشید (050/0 < P).
تخریب الکتریکی NBM می تواند عملکرد حافظه ی فضایی را کاهش دهد. استروژن درمانی بعد از آسیب مغزی اختلال شناختی را بهبود داد.