بررسی آزمایشگاهی اثر ملاتونین روی تمایز استئوژنیک سلولهای بنیادی مشتق از پریودنتال لیگامنت دندانهای مبتلا به پریودنتیت مزمن

در سالهای اخیر استفاده از سلولهای بنیادی برای بازسازی بافتهای از دست رفته بسیار مورد توجه قرار گرفته است و به همین سبب قابلیت جداسازی، کشت و تمایز سلولهای بنیادی با منشاءهای مختلف مورد مطالعه قرار گرفته است. هدف از این مطالعه، تعیین تمایز استئوژنیک سلولهای بنیادی مشتق از پریودنتال لیگامنت دندانهای مبتلا به پریودنتیت در محیط حاوی ملاتونین می باشد.
در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی ، شش دندان دارای بیماری پریودنتال کشیده شده و قسمت آپیکالی ریشه ی آنها جدا شد. سپس تحت شرایط کاملا استریل، پریودنتال لیگامنت متصل به قسمت جدا شده ی ریشه، توسط تیغ جدا شد. سلولهای این بافت، کشت داده شدند. سپس به منظور بررسی مارکرهایCD 105، CD 146، CD 90، CD 45، CD 31، CD 34، CD 106 و CD 73 تحت آنالیز فلوسیتومتری قرار گرفتند. پس از سومین پاساژ، سلولهای چسبیده به کف، برای تمایز استئوژنیک و افزودن ملاتونین مورد استفاده قرار گرفتند. سپس تمایز استئوژنیک، توسط تستهای آلکالین فسفاتاز، تست محتوای کلسیم و رنگ آمیزی آلیزارین رد بررسی شد. آنالیز آماری با استفاده از نرم افزار SSPP ورژن 17 و توسط آزمون تی انجام شد، P< 0.05 از لحاظ آماری معنی دار تلقی گردید.
آنالیز کمی رنگ آمیزی آلیزارین رد در روز 28 نشان داد که تشکیل ندولهای مینرالیزه در گروه حاوی ملاتونین بیشتر از گروه بدون ملاتونین است. فعالیت آلکالین فسفاتاز در روزهای 7،14،21 در گروهی که ملاتونین به آن اضافه شده بود، بیشتر از گروه بدون ملاتونین می باشد. میزان محتوای کلسیم درروزهای 7و14و21و28 درگروه حاوی ملاتونین بیشترازگروه بدون ملاتونین می باشد.
نتیجه نهایی: ملاتونین با غلظت 50 میکرومول اثر قابل ملاحظه ای بر روی تمایز سلولهای بنیادی مشتق ازپریودنتال لیگامنت دندان به استئوبلاست دارد.