بررسی تاثیر آموزش ذهن آگاهی بر رضایتمندی زناشویی واختلال وسواسی- جبری زنان یزد

هدف اصلی درمان شناختی مبتنی بر حضور ذهن آن است که بیمار، از طریق پایش خودایند از اثرات فعالیت مجدد ذهنیت انجامی آگاهی می یابد واز طریق ایجاد و به کار گیری حالت حضور ذهن در ذهنیت بودن بماند واز طریق انجام تمرین های مکرر با جهت دهی قصد مندانه توجه به یک شی خنثی مثلا جریان تنفس به مشاهده افکار و احساسات یا حسهای بدنی خود بیندیشد. هدف این پژوهش بررسی تاثیر آموزش ذهن آگاهی گروهی بر رضایتمندی زناشویی و اختلال وسواسی- جبری می باشد.
پژوهش حاضریک مطالعه مداخله ای نیمه تجربی (یک گروهی) می باشد.آزمودنی های پژوهش با فراخوان تحقیق به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند سپس فرم کوتاه پرسشنامه رضایتمندی زناشویی اینریچ و پرسشنامه اختلال وسواسی- جبری مادزلی به افراد داده شد. علاوه بر دو ابزار بالینی، با مصاحبه تشخیصی بر اساس(DSM-IV) اختلال وسواسی- جبری آنها ارزیابی شد. ازجامعه زنان متاهل شهریزد که اختلال وسواسی- جبری داشتند و 6ماه بود که تحت درمان دارویی بودند، 30 نفر به صورت تصادفی انتخاب و آزمودنی ها در دو گروه آزمایش و کنترل جای گرفتند. گروه آزمایش در 8 جلسه تحت درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی قرار گرفتند. مداخله آموزشی به مدت 2ماه انجام گرفت، اطلاعات حاصل جمع آوری وتوسط نرم افزار SPSS با استفاده از آزمون آماری تحلیل کو واریانس مقایسه شدند.
طبق نتایج بدست آمده ، میانگین نمرات رضایتمندی زناشویی پیش آزمون در گروه کنترل وآزمایش به ترتیب برابر با 8354/2 و 1546/3 بوده و در پس آزمون به ترتیب 8453/2 و3617/3 بود همچنین میانگین شدت علایم وسواسی- جبری در پیش آزمون در گروه کنترل و آزمایش به ترتیب5244/0 و 4933/0 بوده و در پس آزمون به ترتیب 4866/0 و 3822/0بود.
این درمان به طور معنی داری منجر به افزایش رضایتمندی در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل شده است. در خصوص آموزش ذهن آگاهی بر روی کاهش شدت علائم وسواسی- جبری موثر بود ولی رابطه معنی دار نبود .