روایت هایی از یک سازمان داستان پرداز: تحلیلی پسامدرن از دیزنی به مثابه یک تامارا لند

هدف از نگارش این مقاله، نظریه پردازی درباره کمپانی های والت دیزنی به عنوان یک سازمان داستان پرداز است که در آن، گفتمان های پیشامدرن، مدرن و پسامدرن در یک جریان کنش و واکنش متقابل ، با یکدیگر برخورد می کنند. تحلیلی پسامدرن از این گفتمان های چندگانه، صداهای طرد شده و داستان های نادیده گرفته شده را در سوی تاریک تر افسانه دیزنی آشکار می سازد. برای این منظور، از تامارا-نمایشی که خود نمودی از یک استعاره گفتمانیاست- برای ارائه و اثبات یک نظریه چند صدایی (تعابیر متعدد از یک داستان) از گفتمان های سازمان یافته رقیب استفاده می شود. در بخش های بعدی، نظریه داستان پردازی سازمان یافته، تحلیل هایی از گزارش های رسمی شرکت دیزنی و روایاتی ناشناخته تر یا حتی متضاد مورد توجه قرار خواهد گرفت. این مقاله با اشاره ضمنی به نظریه پسامدرن و پژوهش های آینده در ارتباط با داستان پردازی پایان می یابد.