اثر تجویز درون صفاقی عصاره هیدروالکلی گل های حرارت دیده و حرارت ندیده و عصاره هگزانی گل های حرارت دیده پایه ماده گیاه شاهدانه (Cannabis sativa) بر درد در موش صحرایی

گیاه شاهدانه منبع کانابینوئیدهای گیاهی است و از مهم ترین این ترکیبات می توان به Tetrahydrocannabinolic acid و Cannabidiolic acid اشاره کرد که با تاثیر بر سیستم اندوکانابینوئیدی، اثراتی را بر اضطراب، صرع و تهوع دارند. این تحقیق به بررسی اثرات تجویز داخل صفاقی عصاره های هیدروالکلی و هگزانی گل های پایه ماده شاهدانه که دارای حداکثر کانابینوئیدهاست، بر درد حرارتی و شیمیایی پرداخته است. علاوه براین، تاثیر عامل حرارت نیز بر اثرات فیزیولوژیک این کانابینوئیدهای گیاهی بر درد مورد آزمایش قرار گرفته است.
در این مطالعه تجربی، موش های صحرایی نر نژاد ویستار (250تا200گرم) در گروه های کنترل، شم، عصاره هیدروالکلی گل های حرارت دیده با دوزهای mg/kg 50 و 10، 1، عصار ه هیدروالکلی گل های حرارت ندیده با دوز mg/kg 50 و عصاره هگزانی گل های حرارت دیده با دوز mg/kg 50 دسته بندی شدند. برای سنجش شدت درد شیمیایی، از آزمون فرمالین و برای سنجش آستانه درد حرارتی، از آزمون Tail flick استفاده گردید.
تجویز درون صفاقی دوز mg/kg 50 عصاره هگزانی گل های حرارت دیده در مقایسه با سایر عصاره ها، اثر کاهشی بسیار قابل توجهی بر فاز اول و دوم آزمون فرمالین و بر آستانه درد حرارتی داشت.
احتمالا کانابینوئیدهای دکربوکسیله که توسط هگزان به میزان بیشتری استخراج می گردند، تمایل اتصالی بیشتری به گیرنده های CB1 و TRPV1 در مسیر درد دارند و به ترتیب، موجب مهار آزادسازی میانجی های موثر بر پردازش درد و غیرحساس نمودن گیرنده های مسیر درد می گردد، همچنین موجب مهار عوامل تجزیه گر کانابینوئیدهای درون زاد نیز می شوند.