مقایسه تاثیر آموزش به روش سخنرانی با روش آموزش امداد و نجات همراه با مانور های جنگی بر امادگی عمومی امداد در کارکنان یکی از پادگان های نظامی نیروی دریایی

شبیه سازی یکی از تکنیک های فعال یادگیری است که فراگیران راتشویق می نماید تاخود در کسب مهارت ها و دانش تلاش کنند، لذا این مطالعه با هدف تعیین تاثیر آموزش امداد و نجات همراه با مانور های جنگی در کارکنان یکی از پادگان های نظامی در سال 1393 انجام شد.

در یک مطالعه نیمه تجربی وبه صورت نمونه گیری طبقه ای، 132 نفر از کارکنان نظامی به دو گروه مساوی آموزش به روش سخنرانی و آموزش همراه با مانورهای جنگی تقسیم شدند و جهت تعیین سطح دانش به وسیله آزمون چند گزینه ای محقق ساخته در دو مرحله قبل و بعد از مداخله در زمینه امداد و نجات اندازه گیری شد و بعد از جمع آوری اطلاعات و وارد کردن آنها به نرم افزار SPSS نسخه 19 با استفاده از آمار توصیفی (میانگین- انحراف معیار و...) و آمار استنباطی استفاده شد. ابتدا از آزمون کولموگروف اسمیرنف برای تشخیص نرمال بودن داده ها استفاده کرده در صورت نرمال بودن داده ها از آزمون های تی مستقل و تی وابسته و در صورت نرمال نبودن آنها از آزمون من ویتنی و ویلکاکسون به بررسی فرضیات پرداخته شد.

میانگین نمره کل افراد قبل از هرگونه مداخله و بعد از آن بترتیب 00/3±81/12و 34/3±59/20 بدست آمد و نتایج حاصل از مقایسه دو گروه قبل و بعد از مداخله نشان می دهد که در هر دو گروه سخنرانی و عملی تفاوت معناداری وجود دارد (0.001(P< و هر دو گروه بعد از مداخله با افزایش نمره همراه بوده است ولی گروه عملی در مقایسه با گروه سخنرانی با افزایش نمره بیشتری همراه بوده است.

در بحث آموزش نیروهای نظامی آموزش عملی همراه با مانورهای جنگی نسبت به آموزش به روش سخنرانی بر میزان آمادگی در امداد و نجات تاثیر بیشتری دارد و پیشنهاد می شود جهت آمادگی نظامیان در بحث امداد و نجات از این روش آموزشی استفاده شود.