تبیین وجودشناختی فطریات از طریق مبانی حکمت متعالیه

فطریات انسان، از جهات پرشماری درخور بررسی هستند. این مقاله به تبیین وجودشناختی حقایق فطری موجود در انسان می پردازد. امور فطری عبارت اند از استعدادهای انسان که به تدریج در قلمرو عقل نظری و عقل عملی تجلی می یابند. امور فطری در این صورت مشمول قاعده فلسفی «کل حادث مسبوق بقوه و ماده تحملها» خواهند بود که مبین نیاز آنها به محل (موضوع) مادی است. نیاز امری مجرد (مانند ادراک عقلی) به موضوعی مادی، با اصول فلسفی رایج در فلسفه های پیش از صدرالمتالهین تبیین پذیر نیست؛ اما با استفاده از اصول فلسفی حکمت متعالیه می توان اثبات کرد که امور فطری، استعدادهای موجود در نفس انسان هستند که به تدریج از طریق حرکت جوهری اشتدادی فعلیت می یابند. بر اساس اصول فلسفی صدرالمتالهین، فطریات نحوه وجود انسان هستند و نه صفاتی عارض بر وجود او.