پاسخ فشارخون و ضربان قلب به پروتکل ها و حرکات مختلف فعالیت مقاومتی

تمرین مقاومتی، در جهت بهتر شدن آمادگی بدنی و افزایش سلامت جسمانی در افراد بزرگ سال پیشنهاد شده است. هدف از پژوهش حاضر مقایسه پاسخ فشارخون و ضربان قلب به پروتکل ها و حرکات مختلف فعالیت مقاومتی بود.
12 مرد سالم (با میانگین سن 2/2AWT IMAGE2/25 سال) سه پروتکل فعالیت مقاومتی شامل قدرتی (3 نوبت 4 الی 5 تکراری با 85% 1RM)، هایپرتروفی (3 نوبت 10 تکراری با 70% 1RM) و قدرتی- استقامتی (3 نوبت 15 تکراری با 55% 1RM) را در سه جلسه مجزا اجرا کردند. فشارخون و ضربان قلب قبل و بلافاصله پس از فعالیت در هر سه جلسه و در پروتکل هایپرتروفی بعد از هر حرکت اندازه گیری شدند. داده ها با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس دوطرفه مکرر تحلیل شدند.
آنالیز آماری داده ها نشان داد که اگرچه فشارخون سیستولی پس از سه نوع فعالیت مقاومتی افزایش معنی داری داشت (001/0=p)، اما بین سه نوع پروتکل تفاوت معنی داری مشاهده نگردید. بااین حال، ضربان قلب هم در پاسخ به سه فعالیت مقاومتی به طور معنی داری افزایش یافت و بین اثر پروتکل های فعالیت مقاومتی بر ضربان قلب هم تفاوت معنی داری مشاهده شد (001/0p<). با مراجعه به آزمون تعقیبی مشاهده شد که افزایش ضربان قلب در پروتکل قدرتی کمتر از دو پروتکل دیگر بود. مقایسه نتایج فشارخون و ضربان قلب بعد از حرکات مختلف در پروتکل هایپرتروفی نشان داد حرکات مختلف با وزنه میزان فشارخون و ضربان قلب را به طور متفاوتی تغییر می دهند (05/0p<).
براساس یافته های پژوهش حاضر می توان نتیجه گیری نمود فعالیت مقاومتی از نوع قدرتی با استراحت طولانی تر بین نوبت ها و حرکات، ضربان قلب را کمتر از پروتکل های هایپرتروفی و استقامتی افزایش می دهد.