بررسی اثر عصاره آبی خیار دریایی و میدان الکترومغناطیس با بسامد پایین بر سطح سرمی انسولین، گلوکز و پروتئین آمیلوئید بتا (Aβ1-42) در موش های صحرایی دیابتی

آمیلوئید بتا در مغز بیماران دیابتی افزایش می یابد. باتوجه به اینکه میدان های الکترومغناطیس اثرات متفاوتی بر فرایندهای زیستی دارند، این پژوهش با هدف بررسی اثر عصاره خیار دریایی توام با میدان الکترومغناطیس بر سطح سرمی انسولین، گلوکز و پروتئین آمیلوئید بتا در موش های صحرایی دیابتی انجام شد.
در این مطالعه تجربی 42 سر موش صحرایی نر به 7 گروه مساوی شاهد سالم و شاهد دیابتی (آب مقطر)، دیابتی 1 (mg/kg100 عصاره)، دیابتی 2 (mg/kg100 عصاره + EMF 10 گاوس)، دیابتی 3 (mg/kg100 عصاره + 400EMF)، دیابتی 4 (10 EMF)، و دیابتی 5 (400 EMF) تقسیم شدند. موش ها با تزریق داخل صفاقی آلوکسان دیابتی شدند. گروه های دیابتی 2 تا 5 روزانه 60 دقیقه در معرض میدان الکترومغناطیس بودند. در روزهای 1، 15 و 30 سطح سرمی انسولین، گلوکز و پروتئین آمیلوئید بتا اندازه گیری شد.
سطح گلوکز، انسولین و آمیلوئید بتا در نمونه های دیابتی 1 و 2 در روزهای 15 و 30 در مقایسه با شاهد دیابتی اختلاف معنی داری داشت. هم چنین، سطح گلوکز و انسولین در نمونه های دیابتی 3 و 4 در روزهای 15 و 30 در مقایسه با شاهد دیابتی اختلاف معنی داری داشت. در نمونه های دیابتی 4 این اختلاف برای آمیلوئید بتا در روز 30 معنی دار بود. در روزهای 15 و 30 افزایش معنی دار در سطح گلوکز و کاهش معنی دار در سطح انسولین و آمیلوئید بتا بین نمونه های دیابتی 5 و شاهد دیابتی مشاهده شد (P< 0/05).
تزریق عصاره به نمونه های دیابتی، سطح سرمی گلوکز را کاهش داده و سطح انسولین و آمیلوئید بتا را افزایش داد. این اثرات در کاربرد همزمان با میدان الکترومغناطیس 10 گاوس تشدید شد.