ارزیابی زیستگاه زمستان خوابی خرس قهوه ای (Ursus arctos syriacus) با استفاده از مدل سازی خطی تعمیم یافته (GLM) و رگرسیونوزنی جغرافیایی (GWR)در جنوب ایران

لانه های زمستان خوابی بخش مهمی از زیستگاه خرس قهوه ای می باشند که بر تولیدمثل و بقاء آن تاثیر گذار است. بنابر این شناسایی عوامل موثر بر انتخاب زیستگاه و تعیین مناطق مطلوب لانه گزینی در حفاظت از بزرگ ترین گوشتخوار کشورمان ضرورت دارد. به منظور مدل سازی مطلوبیت زیستگاه لانه گزینی خرس قهوه ای در منطقه کوه خم استان فارس از دو روش رگرسیون منطقی وزنی جغرافیایی (Geographically Weighted Logistic Regression) و مدل خطی تعمیم یافته (Generalized Linear Model) استفاده شد. در این پژوهش از 20 لانه حضور و هم چنین 20 غار که آثار حضور خرس ها در آنها یافت نشد (نقاط عدم حضور گونه)، به عنوان متغیر وابسته و شش فاکتور زیست محیطی به عنوان متغیر مستقل استفاده شد. نتایج حاصل از مدل خطی تعمیم یافته حاکی از آن بود که متغیرهای فاصله از مراکز جمعیتی، ارتفاع از سطح دریا و فاصله از منابع آبی نقش مهمی در مطلوبیت زیستگاه زمستان خوابی خرس قهوه ای دارند. نتایج رگرسیون منطقی وزنی جغرافیایی نشان دهنده تغییرات محلی معنا دار در روابط بین حضور لانه های زمستان خوابی و متغیر فاصله از مراکز جمعیتی است. نتایج هر دو روش مدل سازی نشان داد که زیستگاه مطلوب زمستان خوابی این گونه، مناطق صعب العبور در ارتفاعات کوهستانی و دور از دسترس انسان است.