دفاعیه ژنتیکی و چالش های اخلاقی آن

در مطالعات مربوط به ژنتیک رفتاری، شاخه ای تخصصی تحت عنوان «ژنتیک خشونت» به ارزیابی استعداد ژنتیکی افراد برای ارتکاب اعمال ضداجتماعی، خشونت آمیز و هنجار شکن می پردازد و برخی حقوقدانان و وکلای مدافع سعی در یافتن شواهدی ژنتیکی برای تمایل به موضوعی را دارد که از آن به عنوان «سرنوشت ژنتیکی» یاد می شود.
این افراد استدلال می کنند که هنجار شکنی و ارتکاب خشونت بوسیله موکلین آنها، ناشی از «سرنوشت ژنتیکی» و «فرامین ژنی» و بیولوژیکی بوده و آنان اراده ای برای عدم ارتکاب خشونت نداشته اند و نیت مجرمانه همانند سایر خلافکاران برای آنان قابل اثبات نمی باشد.
البته تا کنون این گونه دفاعیات در محاکم و بوسیله قضات یا هیات منصفه مقبول واقع نشده و جامعه شناسان، روانشناسان، علمای تعلیم و تربیت، جرم شناسان، فعالان اخلاقی و مجامع مذهبی و حتی علمای علم ژنتیک، تلاش طرفداران «دفاعیه ژنتیکی» را، روشی برای مخدوش نمودن مجموع ارزشهای اخلاقی و مبانی مسئولیت مدنی جوامع انسانی و معیارهای حقوقی می دانند و مسلم است که موجه شمردن ارتکاب خشونت بر حسب سرشت و ژنتیک، به معنای عدم وجود اراده قابل کنترل در ارتکاب عمل بوده و در نهایت مستمسکی برای نفی مسئولیت مرتکبین اعمال ضد اجتماعی در قبال اعمال خود و خطری برای ارزش های اخلاقی و اجتماعی جامعه بشری خواهد بود.