قواعد بهینه سیاستی در یک چارچوب DSGE برای ایران (رویکرد مشارکت اسلامی)

هدف این مقاله تعیین قاعده بهینه سیاستی برای اقتصاد ایران با رویکرد اسلامی می باشد. در این مطالعه بر ابزار اسلامی مشارکت در طراحی یک مدل تعادل عمومی پویای تصادفی تاکید شده است. در این مدل، دیگر نرخ بهره ابزار سیاست پولی نیست و تاکید بر اثر شوک های اقتصادی بر پویایی های متغیرهای کلان اقتصاد است. در نهایت، یک قاعده سیاستی بر اساس قرارداد مشارکت معرفی شده که از طریق آن ضرایب سیاست بهینه و تجربی استخراج شده است. با استفاده از داده های اقتصاد ایران نتایج تجربی نشان داد که پاسخ سیاستی بانک مرکزی به شکاف محصول و تورم مطابق با انتظارات و به لحاظ اقتصادی معنی دار است و بنابر این قاعده سیاستی مطرح شده در کل بهینه است. قواعد سیاستی نشان دادند که زیان یا هزینه اجتماعی زمانی به حداقل خود می رسد که سیاستگذار به شکاف تورم و تولید توجه یکسانی داشته باشد.