بررسی شیوع ژن aac(6')-Ie-aph(2′′)-Ia در میان ایزوله های بالینی استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین جدا شده از بیمارستان های منتخب مشهد

استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متی سیلین(MRSA) یکی از عوامل اصلی عفونت های بیمارستانی و اکتسابی از جامعه است. هدف از انجام این پژوهش، بررسی شیوع ژن aac(6'')-Ie-aph(2′′)-Ia در میان ایزوله های بالینی استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین جدا شده از بیمارستان های منتخب مشهد می باشد.
روش انجام مطالعه از نوع مقطعی (از مهرماه 1392 تا تیرماه 1393 از نمونه های بالینی مختلف بیمارستان های قائم، پاستور، امام هادی (ع)، امام رضا (ع) مشهد) و به صورت توصیفی – تحلیلی می باشد. پساز جمع آوری 45 ایزولهبالینی MRSAالگوی حساسیت آنتی بیوتیکی سویه ها به روش انتشار از دیسک توسط دیسک های آنتی بیوتیکی اگزاسیلین، جنتامیسین، توبرامایسین، آمیکاسین و کانامایسین با رعایت اصول CLSI تعیین شد. برای تشخیص و تعیین فراوانی ژن مقاومت mecA (جهت تشخیص قطعی MRSA) و ژن aac(6'')-Ie-aph(2′′)-Iah از روش PCR استفاده شد. داده های جمع آوری شده پس از ورود به نرم افزار SPSS نسخه 18 با استفاده از آزمون کای دو در سطح معناداری 0001/0P< مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
در این پژوهش، جمعا 45 نمونه MRSA مورد بررسی قرار گرفتند. 51% از نمونه ها از زخم و به ترتیب 37 % ، 7% و 5% نمونه ها از خون، ادرار و خلط ایزوله شده بودند. بر اساس نتایج حاصل از آنتی بیوگرام، نمونه های MRSA بیشترین مقاومت را به ترتیب نسبت به کانامایسین (80%)، توبرامایسین (71%)، آمیکاسین (53%) و جنتامایسین (31%) نشان دادند. ژن aac(6'')-Ie-aph(2′′)-Ia در 44/24 درصد از جدایه های استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین شناسایی شد.
در مطالعه حاضر نسبت به سایر تحقیقات شیوع مقاومت آنتی بیوتیکی کمتر می باشد که می تواند به علت شیوع کمتر مکانیسم های مقاومتی در این ایزوله ها باشد. تفاوت مشاهده شده در نتایج مطرح کننده تنوع الگوی مقاومت به آمینوگلیکوزید ها در نواحی جغرافیایی مختلف است.