رابطه علی ویژگی های شخصیتی و رشد پس از سانحه، با میانجی گری تنظیم شناختی- هیجانی در بیماران مبتلا به هپاتیت

رشد پس از سانحه بعد از سوانحی مانند بیماری های مزمن در برخی از افراد به وجود می آید که عوامل مختلف روانشناختی می توانند در شکل گیری آن تاثیر داشته باشند. لذا از آنجا که رشد پس از سانحه در بیماری هپاتیت B تاکنون مورد مطالعه قرار نگرفته است، این پژوهش با هدف بررسی رابطه علی ویژگی های شخصیتی و رشد پس از سانحه با میانجی گری تنظیم شناختی- هیجانی در بیماران مبتلا به هپاتیت B تدوین گردید.
جامعه آماری این پژوهش شامل بیماران مبتلا به هپاتیت B در مرکز تحقیقات هپاتیت بیمارستان نمازی شیراز بود. 165 بیمار مبتلا به هپاتیت B (95 زن و 70 مرد) به طور تصادفی انتخاب شدند و از پرسشنامه های شخصیتی کلونینجر، پرسشنامه تنظیم شناختی- هیجانی گارنفسکی و پرسشنامه رشد پس از سانحه تدسچی استفاده شد. جهت تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS و AMOS و تحلیل مسیر استفاده شد.
نتایج نشان داد که ویژگی های شخصیتی وابستگی به پاداش، تعالی بخشی خود، خودراهبری، همکاری، پشتکار و تنظیم شناختی- هیجانی اثر مستقیم و معناداری بر رشد پس از سانحه دارند که ضریب Beta مربوط به این متغیرها به ترتیب شامل 082/0، 074/0، 064/0، 451/0، 081/0 و 380/0 می باشد. همچنین نتایج نشان داد که نوجویی، آسیب پرهیزی، وابستگی به پاداش و همکاری از طریق تنظیم شناختی- هیجانی بر رشد پس از سانحه اثر دارد که ضریب Betaمربوط به این متغیرها به ترتیب شامل 084/0-، 067/0-، 086/0، 141/0 می باشد.
ویژگی های شخصیتی علاوه بر اثر مستقیم بر رشد پس از سانحه، از طریق تنظیم شناختی- هیجانی نیز به طور غیرمستقیم بر رشد پس از سانحه تاثیر دارد.