محبت اهل بیت(ع)، استراتژی حیات و راهبرد تربیتی

اصل محبت اهل بیت (ع) با قدری هم شان رسالت پیامبر(ص) به عنوان یکی از اصول مبنائی تفکر شیعی شناخته شده و حقیقت این اصل در دلائل نقلی و عقلی مورد تاییداست،اما اهمیت این اصل به عنوان استراتژی زندگی و راهبرد تربیتی کمتر مورد توجه قرار گرفته است.در این راستا این مقاله با رویکرد کیفی و با روش توصیفی -استنتاجی به بررسی این راهبرد پرداخته و پس از گردآوری داده ها بر اساس اسناد ومحتواهای مربوطه ، ابتدا مبانی واهداف طرح آن درحیطه نظر و عمل تحلیل و سپس مولفه های تربیتی آن استنتاج شده است. یافته های این پژوهش نشان می دهد که محبت ودوستی اولیای الهی محبتی رشد دهنده و به عنوان علت غائی آفرینش هستی وپیوند دهنده قابلیت تحول دردانش-ومعرفت وشکل گیری نگرش ها وباورهای مثبت را دارد وبه عنوان یک هدف غایی تربیتی قابل تامل است.اصل توجه به اراده،اصل عینیت بخشی به حب الهی، اصل ارتقاء شناختی درک ،اصل ارتقاء فهم هدفمندی آفرینش از اصول مهم این استراتژی تربیتی بوده و با روش الگوی عاطفی قابل اجرا است. جامعیت الگوئی ائمه اطهار(ع) اقتضای آن را داردکه فرد پیرو با احساسی عمیق در تمام ابعاد و جنبه های شخصیت انسانی، آنان را اسوه خود قرار دهد و به غنای شخصیتی دست یابد.