ارزیابی الگوی رشد هوشمند شهری در شهرهای جدید ایران با تاکید بر شهر جدید صدرا با استفاده از مدل SLEUTH

در سال های اخیر گسترش بی رویه و سریع نواحی شهری به همراه تراکم و تمرکز بیش از حد جمعیت در محدوده های کلان شهری ایران، تداوم حیات سالم شهری را در ابعاد مختلف با مخاطره و چالش های جدی مواجه نموده است. با به کارگیری چنین رویکردی در فضاهای شهری، با گذشت زمان شهرها دیگر توان ارائه خدمات لازم به شهروندان خود را در چارچوب محدوده فضایی و جغرافیایی خود نداشته و توسعه فضایی مطلوب با تاکید بر مفاهیم رشد هوشمند شهری را به عنوان چاره ای برای پایان بخشیدن به بی برنامگی توسعه فیزیکی شهرها مد نظر قرار داده اند. از این رو، هدف مقاله حاضر، تحلیل الگوی رشد هوشمند شهری با استفاده از مدل SLEUTH در شهر جدید صدرا به عنوان نمونه مورد مطالعه در پژوهش حاضر می باشد. روش تحقیق به کار گرفته شده،
توصیفی-تحلیلی، مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای، اسنادی و تحلیل های مدلی است. در ادامه این روند، داده های تاریخی به-دست آمده به کمک تصاویر ماهواره ای که در دوره های مختلف زمانی از شهر جدید صدرا گرفته شده بودند، طی سه مرحله (مرحله اول: تحلیل فرآیند رشد تاریخی محدوده مورد مطالعه، مرحله دوم: شناسایی محدودیت های توسعه آتی شهر جدید صدرا و مرحله سوم: توجه به پراکنش مطلوب و نامطلوب فضایی) مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که ارزش زمین های حاشیه ای و تاثیرات شیب بر توسعه شهر جدید صدرا، از جمله عوامل مهم در چگونگی رشد هوشمند شهری در شهر جدید صدرا به حساب می آید. در پایان بر مبنای الگوریتم حاصل از تحلیل عوامل موثر بر این پراکنش شهری، الگوی فضایی رشد شهر جدید صدرا طی سال های 1410 تا 1430 ارائه گردید.