تحلیل فضایی و سطح بندی شهرستان های استان گلستان بر اساس شاخص های اشتغال

اشتغال و بیکاری از مهمترین مسائلی هستند که برای ایجاد یک جامعه مرفه باید مورد توجه قرار گیرند، زیرا مهم ترین شرط برای رشد و توسعه هر جامعه ای ایجاد اشتغال است. به همین منظور در برنامه های توسعه، کاهش بیکاری و ایجاد اشتغال پایدار به عنوان یکی از محورهای اساسی مورد توجه قرار گرفته است. پژوهش حاضر با هدف تحلیل فضایی و تعیین جایگاه شهرستان های استان گلستان به لحاظ برخورداری از شاخص های اشتغال انجام گرفته است. جامعه آماری پژوهش را شهرستان های استان گلستان تشکیل می دهد. با توجه به مولفه های مورد بررسی رویکرد حاکم بر این پژوهش«توصیفی- تحلیلی» است. این پژوهش سعی دارد با استفاده از21 شاخص بر پایه سالنامه آماری سال1392و با بهره گیری از تکنیک TOPSISS و تحلیل عاملی و نرم افزار Arc GIS سطح بندی و میزان توضیح نابرابری های موجود را در میان شهرستان های استان گلستان تعیین نماید. نتایج نشان می دهد بین شهرستان های استان گلستان به لحاظ برخورداری از شاخص های اشتغال شکاف و نابرابری وجود دارد و این شکاف و نابرابری از مرکز استان که شهرستان گرگان قرار دارد به سمت اطراف بیشتر می شود. شهرستان گرگان با 491/0و شهرستان رامیان با 241/0 امتیاز جزء برخوردارترین و محروم ترین شهرستان این استان شناخته شده اند. نتایج تحلیل خوشه ایپیوند متوسط نیز نشان داد که در مجموع به ترتیب حدود8/42 و 28/14و4/21درصد شهرستان ها در سطح نسبتا برخوردار، کاملا برخوردار، محروم و برخوردار واقع شده اند.