بررسی میزان انتشار گازهای گلخانه‬ای ناشی از سوخت های فسیلی در بخش حمل و نقل درون شهری و برآورد میزان کاهش هزینه های خارجی و اجتماعی با جایگزینی گاز‬ طبیعی (مطالعه موردی: شهر زنجان)

بخش حمل و نقل بیشترین بخش مصرف کننده فرآورده های نفتی می‬باشد. با توجه به افزایش مصرف بنزین در ایران طی سال های اخیر، این امر موجب افزایش آلودگی های هوا از جمله گرم شدن زمین بر اثر تولید گازهای گلخانه‬ای شده است. گاز ‬طبیعی به علت سازگاری با محیط زیست می تواند به عنوان سوخت قالب در بخش حمل و نقل تبدیل شود. در این مطالعه، با استفاده از فرمول های پیشنهادی مکانیسم توسعه پاک، میزان انتشار گازهای گلخانه‬ای حاصل از بخش حمل و نقل، سپس هزینه های خارجی و اجتماعی حاصل از تولید گازهای گلخانه‬ای، صرفه جویی های اقتصادی حاصل از گازسوز کردن خودروها از دید مالک و دولت و ظرفیت کنونی جایگاه های سوخت‬رسانی CNG شهر زنجان جهت جایگزینی CNG به جای سوخت فسیلی در سناریوهای مختلف (افزایش خودروهای دو‬گانه‬سوز به ترتیب 25 درصد، 50 درصد، 75 درصد و 90 درصد) مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج، بیشترین میزان انتشار گازهای گلخانه‬ای را مربوط به خودروهای شخصی فقط بنزین‬سوز با 1011×08/2 معادل تن CO2 در سال با هزینه های خارجی و اجتماعی به ترتیب 1016× 6/1 و 1016× 9/6 ریال در سال و کمترین میزان انتشار گازهای گلخانه‬ای مربوط به خودروهای شخصی دوگانه‬سوز با سوخت CNG برابر با 109× 4/3 معادل تن CO2 در سال با هزینه های خارجی و اجتماعی به ترتیب 1014× 7/2 و 01015× 1/1 ریال در سال نشان داد. همچنین، صرفه‬جویی های اقتصادی از دیدگاه دولت و مالک خودرو کاملا محسوس می‬باشد. ظرفیت کنونی جایگاه های سوخت‬رسانی CNG جهت جایگزینی با سوخت فسیلی پاسخگوی خودروهای گازسوز فعلی شهر می‬باشد و ظرفیت جایگزینی را در سناریوهای مختلف ندارند مگر، با احداث جایگاه های جدید سوخت رسانی CNG که این خود نیاز به مطالعه و برآورد اقتصادی دارد.