رابطه ی نمره ی استدلال اخلاقی با ویژگی های فردی و حرفه ای پرستاران

با توجه به تغییرات ایجاد شده در سازمان های مراقبتی، پرستاران مجبورند به معضلات اخلاقی بیش تر و پیچیده تری رسیدگی کنند که برای حل معضلات اخلاقی باید با روند تصمیم گیری اخلاقی آشنا باشند. لازمه ی تصمیم گیری اخلاقی برخورداری از توانایی استدلال اخلاقی است. مطالعه ی کنونی با هدف تعیین رابطه ی نمره ی استدلال اخلاقی با ویژگی های فردی و حرفه ای پرستاران؛ در یکی از بیمارستان های فوق تخصصی شهر تهران در سال 1394 انجام شده است.
در این مطالعه ی توصیفی - تحلیلی، کلیه ی پرستاران واجد شرایط جامعه ی پژوهش به روش سرشماری به تعداد 245 نفر شرکت کردند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه ی جمعیت شناختی و آزمون معضلات اخلاقی Crisham استفاده شد. برای تحلیل داده ها از آزمون های آماری توصیفی – تحلیلی و نرم افزار SPSS نسخه ی 22 استفاده شد. نتایج این مطالعه نشان می دهد که میانگین نمره ی استدلال اخلاقی پرستاران 72/6±81/40 است که پایین تر از نمره ی متوسط آزمون است، با افزایش سابقه ی کاری، میانگین نمره ی استدلال اخلاقی کاهش می یابد (05/0P≤) و مجردها نسبت به متاهل ها از میانگین نمره ی استدلال اخلاقی بیش تری برخوردارند (50/0P≤) و بین سایر ویژگی های جمعیت شناختی با نمره ی استدلال اخلاقی رابطه ی معنی داری مشاهده نشد. با توجه به پایین بودن توانایی استدلال اخلاقی پرستاران در این مطالعه، پیشنهاد می شود در مطالعات آتی در خصوص روش های ارتقای توانمندی تصمیم گیری اخلاقی پرستاران راه کارهای مناسب آموزشی شناسایی شود و به منظور جلوگیری از کاهش توانایی استدلال اخلاقی با افزایش سابقه ی کار ضروری است که علت شناسایی شود و متناسب با علل، راه کارهایی برای کمک به مدیران پرستاری و کمیته ی اخلاق بیمارستانی به کار رود.