بررسی ارتباط توان کاری و بار کاری ذهنی با اختلالات اسکلتی عضلانی در مشاغل صنعتی

بار کاری ذهنی، یک مفهوم کلی در ادبیات ارگونومی بوده که می تواند به صورت هزینه های تحمیلی به اپراتور جهت دستیابی به یک سطح معین از عملکرد تعریف شود. از طرفی خروج زودرس کارگران از محیط کار نیز بر مشکلات صنایع امروز افزوده است؛ ارتقاء توانایی کار یکی از موثرترین روش هایی است که از ناتوانی ناشی از کارجلوگیری می کند. هدف ازمطالعه حاضر، تعیین ارتباط توان کاری و بار کاری ذهنی با اختلالات اسکلتی عضلانی در کارکنان شاغل در یک صنعت فولاد می باشد.
این مطالعه به روش توصیفی - تحلیلی به صورت مقطعی در میان 300 نفر از کارکنان شاغل در یک صنعت فولاد که در گروه های شغلی مختلف مشغول به کار بودند، انجام گرفت. .به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه NASA-TLX، پرسشنامه شاخص توانایی انجام کار (WAI)و پرسشنامه نوردیک (Nordic) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 20 و آزمون های آماری t مستقل و من - ویتنی انجام گرفت.
آزمون t مستقل نشان داد که بین میزان اختلالات اسکلتی عضلانی و توان کاری افراد رابطه معنی دار وجود دارد (001/0>P). هچنین آزمون من - ویتنی نشان داد که بین میزان اختلالات اسکلتی عضلانی به ترتیب با بارکاری کل (024/0=P)، ابعاد بارکاری میزان تلاش (022/0=P)، نیاز زمانی (005/0=P)، نامیدی (004/0=P)، نیاز ذهنی و نیاز فیزیکی (001/0>P) رابطه معنی داری وجود داشت ولی بین بعد عملکرد با شیوع اختلالات اسکلتی عضلانی رابطه مستقیم وجود نداشت (087/0=P).
بار کاری ذهنی کارکنان بالا بود و توان کاری آنها در رنج متوسط قرار داشت. با توجه به وجود ارتباط بین بار کاری و توان کاری با اختلالات اسکلتی عضلانی، ایجاد شرایط مناسب شغلی، ارائه برنامه های آموزشی بیشتر برای کارکنان و تقویت توان کاری آنها، می تواند به پیشگیری از ابتلا به اختلالات اسکلتی عضلانی کمک شایانی کند