بررسی تاثیر تمرینات درکی- حرکتی بر زبردستی کودکان مبتلا به سندرم داون (طرح تک آزمودنی

سندرم داون به عنوان یک اختلال ژنتیکی، از عوامل عمده عقب ماندگی ذهنی است که منجر به تاخیر در مهارت های حرکتی از قبیل حرکات ظریف، حرکات درشت، قدرت و کنترل بینایی- حرکتی می گردد. زبردستی یک مهارت عملکردی دست می باشد و نیازمند هماهنگی حرکات درشت و ظریف است که تحت تاثیر مشکلات حرکتی در این کودکان قرار می گیرد. نظر به اهمیت توسعه حرکات درشت، ظریف و هماهنگی بین آن ها جهت اجرای فعالیت هایی مانند زبردستی، هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی تاثیر تمرینات درکی- حرکتی بر زبردستی کودکان مبتلا به سندرم داون بود.
این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی از نوع طرح تک آزمودنی با استفاده از نمونه در دسترس انجام گرفت. شرکت کننده ها در فاز پایه به صورت دو بار در هفته با آزمون Purdue Pegboard مورد ارزیابی قرار گرفتند. در فاز درمان به مدت 5/1 ماه، هر هفته 3 جلسه 60 دقیقه ای در تمرینات ادراکی- حرکتی شرکت کردند. جهت بررسی الگوی تغییرات در فاز پایه و درمان، از آماره C و آزمون Bayesian analyze استفاده گردید.
طبق نتایج آزمون Bayesian analyze، تمرینات درکی- حرکتی بر زبردستی بر اساس میانگین نمرات مونتاژ (Mean montage score)، دارای تاثیر خیلی قوی در شرکت کنندگان 1 و 2، قوی تا خیلی قوی در شرکت کننده چهار، متوسط تا قوی در شرکت کننده پنج و تاثیر ضعیف در شرکت کننده سه بود.
تمرینات درکی- حرکتی می تواند مداخله موثری برای بهبود زبردستی کودکان مبتلا به سندرم داون باشد. از این رو، مطالعات با متدولوژی قوی تری لازم است.