دیدگاه پرستاران و پزشکان نسبت به موانع اجرایی مراقبت خانواده محور در بخش های مراقبت ویژه نوزادان

علی رغم تاکید بر اجرای مراقبت خانواده محور در بیمارستان های کودکان، اطلاعات اندکی از میزان اجرا و موانع اجرایی آن وجود دارد. این مطالعه با هدف تعیین موانع اجرایی مراقبت خانواده محور از دیدگاه پرستاران و پزشکان شاغل در بخش های مراقبت ویژه نوزادان بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد.
این پژوهش یک مطالعه ی توصیفی- مقطعی بود. نمونه پژوهش کلیه پرستاران و پزشکان شاغل در بخش های مراقبت ویژه نوزادان بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی تهران بودند که به روش سرشماری انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه ی محقق ساخته جمع آوری و پس از ورود به نرم افزار spss ویراست 16 با استفاده از آمار های توصیفی و تحلیلی به سوالات پژوهش پاسخ داده شد.
«مجهز و آماده نبودن بخش مراقبت ویژه نوزادان برای اجرای مراقبت خانواده محور (6/76%)». «مشکلات خانوادگی والدین (74%)»، و «عدم تمایل والدین به حضور طولانی مدت در بخش (3/73%)» به ترتیب سه عاملی بودند که از دیدگاه پرستاران بیشترین نقش را در ممانعت از اجرای مراقبت خانواده محور داشتند. از دیدگاه پزشکان «مجهز و آماده نبودن بخش مراقبت ویژه نوزادان برای اجرای مراقبت خانواده محور (69%)»، «عدم تمایل والدین به حضور طولانی مدت در بخش (65%)، و »نبودن حد و حدود قانونی برای میزان و سطح دخالت دادن والدین در امر مراقبت از نوزاد (64%)«، به ترتیب سه عاملی بودند که بیشترین نقش را در ممانعت از اجرای مراقبت خانواده محور در بخش های مراقبت ویژه ی نوزادان داشتند.
نتیجه گیری کلی: هر چند پرستاران و پزشکان در دو عامل اتفاق نظر داشتند اما در رابطه با سایر عوامل توافق نظر چندانی مشاهده نشد. به نظر می رسد برای تسهیل مراقبت خانواده محور توجه به دیدگاه هر دو گروه در فراهم کردن محیط مناسب و تغییرات لازم در بخش های مراقبت ویژه نوزادان ضرورت دارد.