بررسی تاثیر تنظیم کننده های رشد گیاهی، نفتالین استیک اسید و بنزیل آمینو پورین بر عملکرد و برخی صفات چهار ژنوتیپ کنجد

کنجد یکی از مهمترین گیاهان روغنی گرمسیری است. به منظور بررسی اثرات دو تنظیم کننده رشد گیاهی، نفتالین استیک اسید (NAA) و بنزیل آمینو پورین (BAP) بر روی عملکرد، اجزای عملکرد، روغن و پروتئین در برخی ژنوتیپ های مختلف کنجد، آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه شهید باهنر کرمان در سال زراعی 2006 اجرا گردید. فاکتورهای مورد مطالعه عبارت بودند از: دو تنظیم کنند هرشد گیاه، هر کدام در سه سطح شامل NAA ،BAP و شاهد بدون مصرف و چهار ژنوتیپ کنجد (رقم مغان، رقم کرج، توده محلی بافت و سیرجان) که به صورت فاکتوریل در قالب بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا گردیدند محلول پاشی برگ ها با BAP و NAA به ترتیب با غلظت های 30pmm و 200pmm در شروع گلدهی انجام گردید . نتایج تجزیه واریانس نشان داد که گیاهان تیمار شده با NAA و BAP از نظر عملکرد و برخی صفات دیگر بر گیاها ن شاهد برتری داشتند. نتایج نشان دهنده آثار اصلی و متقابل معن یدار در آزمایش برای عملکرد دانه می باشد به طوری که توده های بومی در مقایسه با ارقام اصلاحی با تیمار تنظیم کننده رشد گیاهی (PGR) برتری داشتند. همچنین ژنوتیپ های مختلف، اثر متقابل معنی داری از نظر درصد چربی و پروتئین دانه در اثرکاربرد تیمار نشان دادند. اجزاء عملکرد با عملکرد دانه همبستگی مثبت و معنی دار نشان دادند درحالیکه میزان پروتئین و چربی دانه با عملکرد همبستگی منفی و معنی دار داشتند. با اعمال تیمار بیشترین عملکرد دانه مربوط به توده های محلی سیرجان و بافت بود، ولی از نظر درصد چربی و پروتئین دانه، ارقام اصلاحی مغان و کرج برتری داشتند ، بنابراین با هدف استخراج روغن اعمال تیمار تنظیم کننده رشد بر ارقام اصلاح شده عملکرد روغن بالاتری را در پی خواهد داشت.