بررسی مقایسه ای تزریق داخل نخاعی مخلوط مارکائین با سولفات منیزیم و یا نئوستیگمین با فنتانیل بر مدت زمان بی دردی، تهوع و استفراغ، احتباس ادراری و میزان درخواست مسکن در 24 ساعت اولیه بعد از عمل جراحی در بیماران مبتلا به فتق منفرد دیسک کمری

بررسی ها نشان داده است که به طور معمول، داروهای مسکن سیستمیک یا وریدی، تاثیر چندانی در کنترل درد بعد از عمل ندارند. از این رو، مطالعه ی حاضر با هدف مقایسه ی تاثیر تزریق داخل نخاعی مخلوط مارکائین با سولفات منیزیم و یا نئوستیگمین با فنتانیل بر مدت زمان بی دردی، تهوع و استفراغ، احتباس ادراری و میزان درخواست مسکن در 24 ساعت اولیه بعد از عمل جراحی در بیماران مبتلا به فتق منفرد دیسک کمری به انجام رسید.
در این مطالعه ی کارآزمایی بالینی، 150 بیمار کاندیدای عمل جراحی دیسک کمر، در سه گروه 35 نفره توزیع شدند. در گروه اول، در زمان تزریق داروهای اسپاینال، از مارکائین همراه با سولفات منیزیم، در گروه دوم مارکائین همراه با نئوستیگمین و در گروه سوم از مارکائین به همراه فنتانیل استفاده شد. بعد از عمل جراحی، هر 6 ساعت تا مدت 24 ساعت مجموعه ی علایم و نشانه های بیمار شامل درد محل عمل، احتباس ادراری، درخواست بیمار برای مورفین اضافه تزریق وریدی، تهوع و استفراغ ارزیابی و در نمودار کنترل علایم و نشانه های بیمار ثبت شد. داده های به دست آمده، در نهایت وارد رایانه شد و با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
میانگین شدت درد، بروز تهوع و استفراغ و احتباس ادراری، بین 24-2 ساعت بعد از عمل، در هر سه گروه مورد مطالعه اختلاف معنی داری نداشت.
اضافه کردن سولفات منیزیم، نئوستیگمین و یا فنتانیل، تاثیری در کاهش عوارض پس از عمل نداشت و هر سه ترکیب دارای تاثیر مشابه بر میزان درد و دیگر عوارض پس از عمل بود. از این رو، بر حسب شرایط بیمار و طبق نظر پزشک متخصص بیهوشی و جراح، و با در نظر گرفتن هزینه های مربوط و میزان دسترسی به دارو، می توان از هر یک از این ترکیبات دارویی جهت کنترل درد و کاهش عوارض پس از عمل در بیماران تحت دیسکتومی استفاده نمود.