هماهنگی بین ویژگی های شخصیتی و ویژگی های شغل و تاثیرآن بر بهره وری کارکنان (مورد مطالعه: فرماندهی انتظامی شهرستان سنندج در سال 1391-1392)

یکی از عواملی که در هنگام انتخاب افراد برای استخدام و یا انتخاب برای یک شغل خاص می تواند مورد بررسی قرار گیرد، تناسب ویژگی های شخصیتی فرد با ویژگی های شغل از جمله توانایی ها، فعالیت ها، مهارت ها و علایق است. هدف تحقیق حاضر، بررسی هماهنگی ویژگی های شخصیتی متناسب با ویژگی های مشاغل (فعالیت، علاقه، توانایی و مهارت ها) و تاثیر آن بر بهره وری کارکنان فرماندهی انتظامی شهرستان سنندج در سال 1391-1392 است. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه کارکنان فرماندهی انتظامی شهرستان سنندج به تعداد 900 نفر است که با استفاده از فرمول کوکران، تعداد 155 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه استاندارد بود که با نظر صاحبنظران بومی شده است. ضریب آلفای کرونباخ محاسبه شده برای پرسشنامه نیز بر پایایی ابزار دلالت دارد. درنهایت نیز داده ها با استفاده از آزمون خی- دو مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که در سطح معناداری 99 درصد، بین ویژگی های شخصیتی و ویژگی های شغل رابطه وجود دارد و هماهنگی بین ویژگی های شخصیتی با فعالیت های مورد علاقه شغل؛ ویژگی های شخصیتی با مشاغل؛ ویژگی های شخصیتی با توانایی مورد نیاز شغل و هماهنگی بین ویژگی های شخصیتی با مهارت مورد نیاز شغل موجب بهبود بهره وری کارکنان می شود.