تاثیر افشای اجزای سرمایه فکری بر کیفیت گزارشگری مالی

این پژوهش تاثیر افشای اجزای سرمایه فکری بر کیفیت گزارشگری مالی شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران را مورد بررسی قرار می دهد. برای انجام این پژوهش نمونه ای مشتمل بر 184 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در صنایع شیمیایی و دارویی، سایر کانی های غیرفلزی، سیمان، آهک، گچ، ، کاشی و سرامیک، لاستیک و پلاستیک، محصولات غذایی و آشامیدنی، قند و شکر، نفت، فرآورده های حاصل از تصفیه نفت و سوخت های هسته ای در طی سال های 1385- 1390 فعال بوده اند، انتخاب گردید. برای این تحقیق، یک فرضیه اصلی و 3 فرضیه فرعی تدوین شد. روش تحقیق حاضر از نظر هدف کاربردی و از نوع تحقیقات همبستگی است و روش آماری به کارگرفته شده، تحلیل همبستگی و اجرای رگرسیون خطی چندگانه است. نتایج حاصل از آزمون فرضیه ها نشان داد که از اجزای سرمایه فکری، تاثیر دو جزء سرمایه ارتباطی و سرمایه انسانی بر متغیر وابسته کیفیت گزارشگری مالی مثبت و معنادار و تاثیر سرمایه ساختاری بر کیفیت گزارشگری مالی منفی و معنادار است. از بین سه جزء سرمایه فکری، تاثیر سرمایه انسانی بر کیفیت گزارشگری مالی نسبت به دو عامل دیگر به مراتب قویتر بوده است. تحلیل داده ها به تفکیک صنعت حاکی از آن است که تاثیر مثبت دو عامل کارایی ایجاد ارزش( توانایی فکری) و کارایی سرمایه انسانی در تمام صنایع تقریبا مشابه و مثبت بوده است ( به عبارتی صنعت در نوع ارتباط این دو عامل بر کیفیت گزارشگری مالی بی تاثیر بوده است) اما تاثیر کارایی سرمایه بکار گرفته شده و کارایی سرمایه ساختاری بر کیفیت گزارشگری مالی در صنایع مختلف، متفاوت است (صنعت در نوع ارتباط این دو عامل بر کیفیت گزارشگری مالی موثر بوده است).