اثر روش آبشویی و کیفیت آب بر شوری زدایی خاک های سنگین

حجم قابل توجهی زهاب درشبکه های آبیاری و زهکشی خوزستان تولید می شود که مدیریتو استفاده مجدد از آنهاضروریاست. یکی از راه های استفاده مجدد از زهاب ها، استفاده از آنها در آبشویی اراضی است. با هدف بررسی قابلیت کیفیت های متفاوت آب و تاثیر روش های آبشویی متناوب و پیوسته بر شوری زدایی از خاک های رسی این منطقه، آزمایش های آبشویی در کرت هایی با ابعاد 5/1×5/1 متر در اراضی کشت و صنعت نیشکر سلمان فارسی انجام گرفت. ترکیب کامل سه کیفیت آب با هدایت های الکتریکی 7/2 (آب تازه رودخانه کارون)، 0/6 و 0/9 دسی زیمنس بر متر (از اختلاط زهاب این کشت و صنعت با آب رودخانه کارون) و دو روش آبشویی پیوسته (کاربرد 120 سانتی متر آب) و متناوب (کاربرد چهار دور 30 سانتی متری آب با فواصل پنج روزه) به صورت شش تیمار با سه تکرار به روش بلوک های کامل تصادفی در این پژوهش بررسی شد. نتایج نشان داد که می توان با استفاده از زهاب هایی با کیفیت 0/6 و 0/9 دسی زیمنس بر متر و سپس آب تازه رودخانه کارون برای آبشویی متناوب، مقدار مصرف آب شیرین را به ترتیب تا 72 و 51 درصد کاهش داد. همین طور اختلاف شوری عصاره اشباع خاک در اثر به کارگیری کیفیت های مختلف آب برای آبشویی در اکثر تیمارها در لایه های پایین تر خاک بیشتر بود. تفاوت مقادیر شوری عصاره اشباع خاک پس از آبشویی، بین تیمارهای متناوب و پیوسته، با افزایش شوری آب آبشویی افزایش یافت. همچنین استنباط می شود که در خاک های سنگین، امتیاز روش های آبشویی متناوب به پیوسته محدود به شرایط تبخیر پایین است.