بررسی ارتباط دیسترس اخلاقی و فرسودگی شغلی پرستاران شاغل در بیمارستان شهید گنجی برازجان در سال 1394

دیسترس اخلاقی در پرستاری به معنی انجام اعمالی متضاد با اعتقادات اخلاقی یک پرستار است که ضمن ایجاد اثر منفی بر روند درمان بیماران، با تاثیر بد بر روی پرستار، منجر به فرسودگی شغلی در وی گشته و در نهایت باعث عدم کارایی سیستم های بهداشتی خواهد شد.
این مطالعه با هدف بررسی ارتباط دیسترس اخلاقی و فرسودگی شغلی پرستاران در بیمارستان شهید گنجی برازجان در سال 1394 انجام شد. پژوهش حاضر، مطالعه ای مقطعی از نوع توصیفی- تحلیلی است. جامعه ی آماری شامل کلیه ی پرستاران شاغل در بخش های مختلف درمانی بود که به شکل تمام شماری انتخاب شدند.91 نفر به پرسشنامه ی دیسترس اخلاقی کورلی و فرسودگی شغلی ماسلاچ پاسخ دادند. داده ها پس از جمع آوری با کمک نرم افزار SPSSv.19 و در سطح معنی داری( 05/0 (p=تحلیل آماری شد.
نتایج نشان داد که بین میانگین دیسترس اخلاقی از نظر شدت و تکرار با فرسودگی شغلی، ارتباط مثبت معنی داری(001/0 p=و 404/0r=) وجود داشت. میانگین شدت دیسترس اخلاقی در واحدهای پژوهش (38/11± 59/53 ) و میانگین تکرار آن( 21/14 ± 59/47) بوده و نیز دارای میانگین فرسودگی شغلی (71/14±93/77) بوده است. وجود یک ارتباط معنی دار بین فرسودگی شغلی در بعد میزان موفقیت فردی( 007/0p= و 284/0r=-) و در بعد مسخ شخصیت(002/0p= و327/0r=) با ساعات کارکرد در ماه دیده شد.
دیسترس اخلاقی به دلیل تاثیر بر سیر درمان بیمار، منجر به فرسودگی شغلی بر روی پرستاران گردیده و کارکرد سیستم های بهداشتی را نیز مختل می نماید؛ لذا بایستی توسط مدیران به صورت جدی مطالعه و جهت کاهش عوارض آن بر بیمار، پرستار و سیستم بهداشتی برنامه ریزی شود.