درگیری گیرنده های وانیلوئیدی در خاصیت ضدالتهابی عصاره هیدروالکلی گلهای حرارت دیده پایه ماده گیاه شاهدانه در موش صحرایی

کانابینوئیدهای گیاهی دکربوکسیله با فعال سازی گیرنده های سیستم اندوکانابینوئیدی در سطح سیستم عصبی مرکزی و بافت های محیطی، این سیستم را فعال می کنند. در این تحقیق اثر برهمکنش کانابینوئیدهای گیاهی دکربوکسیله با کپسایسین در سطح مرکزی و نالوکسان در سطح سیستمیک بر حجم ادم التهابی پا ناشی از تزریق کف پایی فرمالین بررسی شد.
در این مطالعه تجربی از موش های صحرایی نر بالغ نژاد ویستار (250-200گرم) استفاده گردید. برای بررسی اثر برهمکنش با سیستم اوپیوئیدی، عصاره هیدروالکلی گیاه (دوز 50 میلی گرم برکیلوگرم)، نالوکسان (دوز 2 میلی گرم برکیلوگرم) و همزمان عصاره و نالوکسان به صورت درون صفاقی تجویز شدند، برای بررسی اثر برهمکنش با سیستم وانیلوئیدی، عصاره (دوز 01/0 میلی گرم بر10 میکرولیتر)، کپسایسین (دوز 002/0 میلی گرم بر10 میکرولیتر) و همزمان عصاره و کپسایسین به صورت نخاعی تجویز شدند. حجم پا قبل از تجویز و یک ساعت پس از تزریق کف پایی فرمالین، به روش پلتیسومتری برای سنجش میزان ادم التهابی اندازه گیری شد.
تجویز درون صفاقی عصاره به تنهایی و همراه با نالوکسان، حجم ادم التهابی پا را کاهش داد (001/0p<). ازطرفی، کپسایسین منجر به افزایش حجم ادم التهابی شد (01/0p<)، اما تجویز نخاعی عصاره به تنهایی و همراه با کپسایسین، حجم ادم التهابی پا را کاهش داد (01/0p<).
نتایج این مطالعه نشان داد کانابینوئیدهای دکربوکسیله موجود در عصاره هیدروالکلی با فعال کردن گیرنده های CB1 و CB2 و غیرحساس نمودن گیرنده TRPV1، افزایش ادم التهابی ناشی از کپسایسین را کاهش می دهند. در مقابل، تجویز نالوکسان اثر کاهشی عصاره را بر ادم التهابی پا آنتاگونیزه نکرده، و این احتمال وجود دارد که تاثیر عصاره، از مسیر گیرنده های اپیوئیدی اعمال نشده باشد.