مانومتری با قدرت تفکیک بالا در افتراق اختلالات حرکتی مری

مانومتری مری با قدرت تفکیک بالا جدیدترین روش تشخیصی بررسی اختلالات حرکتی مری است که می تواند مبتلایان به بیماری آشالازی را از اختلالات حرکتی غیرآشالازی مری تفکیک نماید. این مطالعه با هدف بررسی علایم بالینی مبتلایان به اختلالات حرکتی غیرآشالازی مری و مقایسه آن با بیماران آشالازی انجام گردید.
مطالعه به صورت مقطعی و آینده نگر در 963 بیمار که با علایم گوارشی فوقانی (دیسفاژی، درد سینه غیرقلبی، برگشت غذا، سوزش پشت جناغ سینه، خشونت صدا، آسم و استفراغ) و کاهش وزن از فروردین 1391 تا فروردین 1394 به بخش مانومتری مرکز تحقیقات گوارش فیروزگر، مراجعه کرده بودند انجام گردید. برای همه بیماران، مانومتر مری با روش های استاندارد جهانی، انجام شد. سپس تراسه های مانومتری در بیمارانی که Integrated relaxation pressure 4 (IRP4) مساوی یا کمتر از mmHg 15 داشتند مورد مطالعه قرار گرفتند.
پژوهش کنونی نشان داد که اختلالات حرکتی غیرآشالازی مری (%58) شایع تر از بیماری آشالازی (2/%18) است. سوزش پشت جناغ سینه (5/%68)، برگشت غذا (4/%65) و درد سینه (6/%60) شایع ترین علامت این بیماران بود. هر چند استفراغ (7/%91) و کاهش وزن (%63) شایع ترین علامت های بیماران مراجعه کننده بود ولی در مبتلایان به اختلالات حرکتی غیر آشالازی مری ارزش تشخیصی ندارند. اختلال عمل حرکتی بینابینی مری (2/%67) شایع ترین و فقدان پریستالتیسم مری (%7) و مری پرقدرت (3/%3) نادرترین یافته ها در اختلالات حرکتی غیرآشالازی مری بودند.
هر چند آشالازی از اختلات حرکتی درمان پذیر مری محسوب می شود ولی اختلالات حرکتی غیر آشالازی مری شایع تر است. همچنین علایم بالینی همیشه نمی تواند انواع مختلف اختلالات حرکتی غیر آشالازی مری را از همدیگر افتراق دهد، بنابراین مانومتری مری در تشخیص و تعیین نوع درمان این اختلالات، به خصوص در بیمارانی که رفلاکس گاستروازوفاژیال دارند، ضروری است.