اثر سمیت حاد و مزمن نانو ذرات مس بر بازماندگی و آسیب های بافتی هپاتوپانکراس و آبشش در میگوی سفید غربی (vannamei Litopenaeus)

شناخت اثرات سمی نانومواد بر آبزیان در قالب علم نانو سم شناسی آبزیان دارای اهمیت است. این مطالعه به منظور بررسی اثر سمیت حاد و مزمن نانو ذرات مس بر بازماندگی و آسیب های بافتی هپاتوپانکراس و آبشش در پست لارو مرحله 16 میگوی سفید غربی (Litopenaeus vannamei)انجام شد. آزمایش سم شناسی حاد طبق استاندارد شماره 203 OECD، طی 96 ساعت انجام و تلفات میگو پس از رویارویی با غلظت های 0/1، 3/2، 1، 3/2، 10، 3 و 100 میلی گرم در لیتر نانوذرات مس با اندازه 40 نانومتر، هر 24 ساعت یکبار ثبت شد و داده ها با نرم افزار پروبیت آنالیز شدند. به دلیل عدم وجود نظم خاص در داده های سمیت حاد و در واقع سمیت غیر وابسته به غلظت این ماده در این گونه، امکان محاسبه غلظت کشنده میانی ( 50 LC)میسر نگردید. در آزمون سمیت مزمن میگوها به مدت 21 روز در معرض غلظتهای 0/1، 0/5 و میلی گرم در لیتر قرار داده شدند. بافتشناسی آبشش عوارض زیادی از جمله نکروز شدید، کوتاه شدن طول تیغه های آبششی ثانویه، افزایش شدید سلولهای هموسیت و کاهش سلولهای پیلار را نسبت به گروه شاهد نشان داد. در بافت هپاتوپانکراس عوارضی مثل آکرومگالی (بزرگ شدن) هسته سلولها، نکروز برخی از سلولها، همچنین کاهش تعداد سلولهای عملکردی و تخریب دیواره توبولها نسبت به گروه شاهد مشاهده گردید. در جمع بندی، قرار گرفتن در معرض نانوذرات مس موجب آسیب بافت های هپاتوپانکراس و آبشش در میگوی سفید غربی شده و در نهایت عوارض ایجاد شده می تواند باعث مرگ و میر در میگو شود.