مقایسه اثر کاپتوپریل و اومپرازول بر زخم دئودنوم ناشی از سیستئامین در موش صحرایی

سیستئامین به علت دارا بودن خاصیت اکسیداتیو ، به عنوان یک ترکیب ایجادکننده زخم دئودنوم شناخته شده است . داروها یی که واجد آثار آنتی اکسیدان می باشند می توانند از اثرات این ماده بر روی دئودنوم جلوگیری نمایند . به این منظور بر روی 16 گروه 7 تایی موش صحرایی نر از نژاد ویستار ، اثرات ضد زخم دو داروی کا پتوپریل (با دوزهای 15 mg/kg و 30 و 45 یکبار و به صورت خوراکی) و اومپرازول (با دوزهای 10 و20 30 mg/kg یکبار و به صورت خوراکی ) هر کدام 12 ساعت و 0.5 ساعت قبل از القا زخم دئودنوم توسط سیستئامین که به صورت خوراکی (با دوز 450 mg/kg،دو بار و به فاصله 4 ساعت) به کار برده شد ارزیابی گردید. همه حیوانات در این گروه ها ، 24 ساعت پس از آخرین دوز سالین یا سیستئامین توسط اتر کشته شده ودئودنوم آنها خارج و توسط سالین شستشو داده شده سپس فیکس و جهت ارزیابی شاخص زخم و مطالعات هیستوپاتولوژیک آماده گردید . نتایج نشان داد سیستئامین به دئودنوم آسیب شدیدی وارد نموده و پیش درمان با دو داروی کاپتوپریل و اومپرازول القاء زخم دئودنوم توسط سیستئامین را کاهش می دهند. شاخص زخم در گروه سیستئامین 0.6 3.02 بوده ولی با تجویز اومپرازول به 0.24 ± 0.94 وبا کاپتوپریل به 0.24 ±0.7 رسید که این کاهش معنا دار بود . درصد مهار زخم با تجویز اومپرازول 74/68% و با تجویز کاپتوپریل 8/24±77/6%برآورد گردید . این نتایج بیانگر اثر هر دو دارو بر پیشگیری از زخم دئودنو م ناشی از سیس تئامین می باشد که احتمالا به اثرات آنتی اکسیدان آنها مربوط می شود.