تاثیر واقعیت درمانی بر رضایتمندی زناشویی و کیفیت زندگی زنان

ازدواج یعنی پیوند زندگی مشترک دو فرد با حفظ استقلال نسبی هر یک در جهت تکامل شخصیت طرفین، پیوند زناشویی به عنوان یکی از پیچیده ترین انواع روابط انسانی واجد چنان توان بالقوه-ای در آزادسازی احساسات است که در کمتر روابط بین فردی دیگر می توان نظیر آن را یافت و رضایتمندی در این ارتباط مقدس بر پایداری و استحکام آن می افزاید. بر این اساس در این مطالعه بر آنیم تا تاثیر شیوه واقعیت درمانی گروهی بر رضایتمندی زناشویی و کیفیت زندگی زنان متاهل دانشگاه علوم پزشکی یاسوج را بررسی نماییم.
روش تحقیق:در این پژوهش از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل می باشد. جامعه آماری شامل کلیه کارمندان زن متاهل دانشگاه علوم پزشکی شهر یاسوج در سال 1393 بودند که با شیوه نمونه گیری تصادفی 30 نفر انتخاب و در دو گروه به صورت تصادفی جایگزین شدند و سپس گروه آزمایش به مدت 2ماه (8 جلسه ی 2 ساعتی) تحت آموزش های واقعیت درمانی قرار گرفتنددر این مطالعه ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه های کیفیت زندگی و رضایت زندگی بود که قبل و بعد از آموزش، اجرا گردید.
نتایج نشان داد رضایتمندی زناشویی در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل به طور معناداری بهبود یافته است همچنین نتایج میانگین و انحراف معیار زیر مقیاس های کیفیت زندگی و کیفیت کلی زندگی در گروه آزمایش پس از اجرای مداخله رضایت بیشتری را نشان داد.
به نظر می رسد که آموزش گروهی واقعیت درمانی در افزایش دانش و معرفت آزمودنی ها و در نهایت رضایت زناشویی موثر می باشد.