معرفی فلور، شکل زیستی، پراکنش جغرافیایی و شناسایی گیاهان دارویی منطقه خاوه جنوبی (مطالعه موردی: شمال شرق شهرستان دلفان - دامنه های کوه گرین)

این تحقیق در منطقه ای با مساحت حدود 3000 هکتار در دامنه های شمالی کوه گرین، در شمال شرق شهرستان دلفان صورت گرفت. ابتدا نمونه های گیاهی مشاهده شده در منطقه طی فصل رویشی جمع آوری و براساس روش های متداول تاکسونومی گیاهی با استفاده از منابع فلور مختلف و سایر منابع شناسایی، تیره، جنس و گونه هر یک از آنها تعیین و سپس گونه های دارویی و اندام های مورد استفاده آن ها مشخص گردید. براساس طبقه بندی IUCN و Red data book of Iran طبقات حفاظتی عناصر گیاهی موجود در منطقه بررسی شد. نتایج نشان داد که بزرگترین خانواده ها از لحاظ تعداد گونه گرامینه (Poaceae) با 24 گونه (78/15 درصد)، کاسنی (Asteraceae) و نعنائیان (Lamiaceae) هر کدام با 23 گونه (13/15 درصد)، شببو (Brassicaceae) با 20 گونه (16/13 درصد)، پروآن هاسا (Fabaceae) با 13 گونه (55/8 درصد) و چتریان (Apiaceae) با 6 گونه (95/3 درصد) می باشند. از نظر شکل زیستی 79/40 درصد همیکریپتوفیت، 47/39 درصد تروفیت، 24/7 درصد ژئوفیت، 92/5 درصد فانروفیت، 61/4 درصد کامفیت و 97/1 درصد کریپتوفیت هستند. نتایج بررسی های پراکنش جغرافیایی گیاهان منطقه مورد مطالعه نشان داد که اکثر گونه های آن (61/54 درصد) مربوط به ناحیه ایرانی- تورانی می باشند. از 152 گونه گیاهی شناسایی شده در منطقه مورد مطالعه 75 گونه آن دارویی میباشند که به 25 تیره تعلق دارند و مهمترین آنها عبارت اند از: تیره Asteraceae با 16 گونه، Lamiaceae با 10 گونه، Fabaceae با 7 گونه،Poaceae با 6 گونه و همچنین Apiaceae وBrassicaceae هر کدام به 5 گونه. با بررسی گونه های نادر و در معرض خطر انقراض چهار نوع شدت...